شاه بیت های غزلیات ابوالمعانی بیدل

به همزبانی آن چشم سرمه‌سا بیدل چو میل سرمه‌، زبان من از بیان خالیست حضرت ابوالمعانی بیدل رح

به یاد وصل‌که لبریز حسرتی بیدل که از نم مژه‌ات ناله می‌چکد چو قلم حضرت ابوالمعانی بیدل رح

به‌ربط ناقصان بیدل مده زحمت ریاضت را بهم انگورهای خام در خم دیر می‌جوشد حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بی دامن و جیب است لباس من مجنون بیدل ز تکلف چه درم یا چه فشانم حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیخودی بیدل به خاک افکند اجزای مرا بس که چون ‌گل از شکست رنگ‌ها ساغر زدم حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل ار واقفی ز سرّ یقین ترک‌کن قصهٔ من وما را حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل از افسانه‌ات عمری‌ست گوشم پر شده‌ست یک نفس تن زن‌ که ازخود بشنوم غوغای خویش حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل از اندوه اعتبار برون آ تا پری این شیشه‌ها به سنگ‌توان زد حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل از باده‌کشان وحشی عشرت نرمد دام مرغان طرب رشتهٔ موج صهباست حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل از بی‌دستگاهی سر به‌ گردون سوده‌ایم بال ما را ریختن پرواز دیگر می‌شود حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل از چشم تحیر مشربم غافل مباش هرکجا حسنی است با آیینه‌داران آشناست حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل ا‌ز خورشید عالمتاب باید وارسید یک دل روشن چراغ هفت‌کشور داشته‌ست حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل از زندانیان الفتیم بوی گل را رنگ، دیوارست و بس حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل از ضبط نفس مگذرکه راحت مشربان هرکجاکشتند شمعی محفلی آراستند حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل از غفلت ‌کسی را چاره نیست سایه‌ای دارد گدا تا پادشاه حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل از کیفیت بنیاد تسلیمم مپرس خانهٔ آیینه دارد تا برون در جبین حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل از ناموس اسرار تمنایم مپرس سینه از آه و لب از جوش فغان دزدیده‌ام حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل ازابن ستمکده بیکس گذشته‌ام کو سایه‌ای که بر سر خاکم کرم کند حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل ازگرد هوس در قفس یاس مباش زنگ آیینه‌ات افسون تمنای دل است حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل ازین‌کف غبارکز دل خاک جسته‌ایم پرده‌در تحیر است‌،‌گفت تو و شنید ما حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل افسانهٔ راحت ز نفس چشم مدار این نسیمی است‌ که هرگز به وزیدن نرسد حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل اگر این است سر و برگ شعورت هرچند به آن جلوه رسی غیر خبر نیست حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل ا‌گر نه طبع تو مشاطگی ‌کند آیینه‌دار شاهد معنی بیان کیست حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل امشب‌گرد دل می‌گردد از خود رفتنی پرفشانیهای رنگ این شمع را پروانه است حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل ایام غازه کاری رفت ماند بخت سیه خضاب فروش حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل این نقد به تاراج غم نسیه مده کار امروزکن امروز، ز فردا، فردا حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل این‌کم‌همتان بر عز و جاه فخرها دارند و عاری بیش نیست حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل به این علم و فنون تاکی به بازار جنون خواهی دویدن هر طرف اجناس ارزان در بغل حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل به جلوه‌گاه نثار تبسمش آه از ستمکشی‌که نیاورد جان به لب حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل به خیال مژهٔ چشم سیاهی امروز سیه مست‌تر از سایهٔ تاکم حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل به طبع بیخود‌ی‌ات بوی راحتی‌ست رنگی‌شکسته‌ای‌که به‌رنگ شکسته نیست حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل به ما و تو چه رسد ناز آگهی در عالمی که حسن هم آیینه‌دار بود حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل به هوس طالب عنقا نتوان شد تا گم شدن از خویش ره خانهٔ ما پرس حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل به‌گیر و دار نفس آنقدر مناز آیینه‌کن شکست‌کلاه حباب را حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل تلاش‌گر مرو وادی جنون تب می‌کند گر آبله تبخال می‌کشد حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل چقدر تشنهٔ اخفاست معانی در نگوش خزد هرقدر از لب به‌در آید حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل چه خیال است‌ کمال تو نهفتن آیینهٔ خورشید نمد پوش نباشد حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل چو عرق وفا سرشتان آیند ز عبرت از حیا هم حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل حذر از خیره‌سری کز رگ ‌گردن بر صحت هر حرف چو لکنت غلط آرد حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بال قمری این زمان بیدل غبار سرو نیست گردوحشت پیش ازین هم هرکه بود آزاد داشت حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل دلت هوای محبت‌گرفته است شبنم خیال می‌کند این غنچه ژاله را حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل رقم صفحهٔ ما بیخبریهاست رو سر خط تحقیق ز فرزانه طلب‌کن حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل ز تشنه ‌کامی حرص تو دور نیست گر بارد از سپهر فلاکت به جای فیض حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل ز دست مگذار دامان بیقراری چون آب تیغ نتوان خون خورد از آرمیدن حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل ز نفسها روش عمر عیان است نقش قدم از موج بود آب روان را حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل زیارت ما روزی دو مغتنم گیر از بس که خاکساریم کیفیت قبوریم حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل شکست چینی دل را علاج نیست نقاش صنع‌، مو نکشید از خمیر من حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل غبار قافلهٔ اعتبار ما باری دگر نداشت همین چشم بست و رفت حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل ‌کجاست ساغر دیگر درین بساط گردانده‌ام‌ چو رنگ به رفع خمار رنگ حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل‌ گهر نظم‌ کسی راست‌ که امروز در بحر غزل زورق اندیشه دواند حضرت ابوالمعانی بیدل رح