شاه بیت های غزلیات ابوالمعانی بیدل

بیدل به عرق شسته‌ام از شرم فضولی مکتوب نفس داشت جنون ملتمسی چند حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل به مقامی‌ که تویی شمع بساطش یک ذره نی‌ام ‌گر همه خورشید نمایم حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل بهار امکان رنگی نداشت چندان دستی که سودم از یأس بر گل تپانچه‌ها زد حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل پی هستی به عدم می‌رسد اخر غر‌بت تک وتازی‌ست‌که خواهد به وطن رفت حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل تو اندکی گره دل گشاده کن کاین نو غزل چه‌صنعت اسرار داشته‌ست حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل چقدر غافل‌کیفیت خویشم من آینه در دست وتماشا دگری داشت حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل چه کمال است‌که در عالم ایجاد دادند همه چیز و ندادند شعورت حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل چو مه نو به سجودکه خمیدی کامروز چراغ تو ز محراب برآمد حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل خموش باش‌ که تا لب گشوده‌ای فرصت به ‌کسوت نفس از دام جسته است حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بپدل از ساده ‌دلی آینه لبریز صفاست آب این چشمه ز موج نظر پاک خود است حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل دلیل مقصد عزت تواضع است زین جاده ماه نو به جهان‌کمال رفت حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل ز آبروطلبی دست شسته‌ایم کاین آرزو بنای دو عالم به آب داد حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل ز جهان محو شد آثار مروت امروز به جز موکه‌گذارد به سرانگشت حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل ز سیر گلشن امکان گذشته‌ایم یک خنده بیش نیست ‌گل انتخاب صبح حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل زبان پردهٔ تحقیق نازک است آهسته‌ گوش نه‌ که خموشی‌ کلام اوست حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل سخنت نیست جز انشای تحیر کو آینه تا صفحهٔ دیوان تو باشد حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل شهید طبع ادب را زبان ‌کجاست حرف سر بریده ز گردن شنیده‌اند حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل غریب ‌کشور لفظ است معنی‌ات عرض پری به عالم مینا نگاه دار حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل کسی به معنی لفظم نبرد پی تقدیر شهره ام به زبانهای لال کرد حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل مباش‌ غرهٔ تحصیل مدعا در مزرعی‌که خوشه همان بار بستن است حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل مژه از خویش نبستم‌ گنه‌ کیست راحت عملی داشت ‌که من پیش نبردم حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل من و ما از تو ببالد، چه خیال است هر چند تو او نیستی‌، آخر نه از اویی حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل نشوی بیخبر از سیرگریبان اینجاست‌که عنقا ته بال است مگس را حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل نکنی دعوی شوخی‌که درین باغ پامال خرام هوس است آنچه نموییست حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل همه تن بار خودم چون نفس صبح بر دوش که افتم اگر از دوش خود افتم حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدلان یکسر نیاز الفتند گر تو بپذیری ره آوردیم ما حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بی‌سیاهی نیست بیدل صورت ایجاد خط یک قلم معنی‌طرازان تیره‌بختی زاده‌اند حضرت ابوالمعانی بیدل رح

پا ز جوش آبله بیدل مقیم دامنست هرکه سامان‌کرد عجز اعزاز پیدا می‌‌کند حضرت ابوالمعانی بیدل رح

پیداست راز سینهٔ ما بیدل از زبان یک پارهٔ دل است زبان در دهان ما حضرت ابوالمعانی بیدل رح

تا به بی‌دردی توانی ساعتی آسوده زیست بیدل از الفت تبراکن‌که الفت قاتل است حضرت ابوالمعانی بیدل رح

تا ز یادم نگرانی نکشد خاطر کس سرنوشت من بیدل خط نسیان ‌کردند حضرت ابوالمعانی بیدل رح

تاکجا بیدل ز گردون خجلتم باید کشید این‌کمان سخت‌، پر زورم به بازو می‌کند حضرت ابوالمعانی بیدل رح

ترحم‌کن برآن بیدل‌که از افسون نومیدی به مطلب می‌فشاند دست و برخود می‌رسد پایش حضرت ابوالمعانی بیدل رح

تلاش عجز به جایی نمی‌رسد بیدل مگر چوشمع‌کنی‌کار خود نشسته درست حضرت ابوالمعانی بیدل رح

تهی از خود شدن بیدل به بی‌مغزی‌ کشید آخر درین دریا پُر از خود بود چون‌ گوهر حباب من حضرت ابوالمعانی بیدل رح

جان پاک از قید تن بیدل ندامت می‌کشد گنج را جز خاک بر سرکردن از ویرانه نیست حضرت ابوالمعانی بیدل رح

جزتأمل نیست بیدل مانع شوق طلب رشتهٔ این ره اگر داردگره‌، استادنست حضرت ابوالمعانی بیدل رح

جوش خطی‌ست بیدل پرگار مرکز حسن دود چراغ این بزم پروانه نام دارد حضرت ابوالمعانی بیدل رح

چشم قربانی ندارد احتیاج مردمک باده بی‌درد است بیدل در ایاغ بسملم حضرت ابوالمعانی بیدل رح

چند کنم فکر آب دیدهٔ بیدل قطرهٔ این بحر هم کنار ندارد حضرت ابوالمعانی بیدل رح

چه سان به عشرت واماندگان رسی بیدل به چشم آبلهٔ پا ندیده‌ای ما را حضرت ابوالمعانی بیدل رح

چو تخم آبله بیدل سر هوس نکشید به هیچ فصل نموهای پایمالی من حضرت ابوالمعانی بیدل رح

چو صبح بر دو نفس آنقدر مچین بیدل که تا نگاه‌کنی محمل دعا بسته‌ست حضرت ابوالمعانی بیدل رح

چوسود اگربه فلک رفت‌گرد ما بیدل ز سجده نیست‌امان عجز خودشناخته را حضرت ابوالمعانی بیدل رح

چون شمع سیر این بزم با ما نساخت بیدل مژگان گشودن آخر کام نهنگ ما شد حضرت ابوالمعانی بیدل رح

حباب بیدل ما را غم دیگر نمی‌باشد نفس زندانی شرم است باید داشتن پاسش حضرت ابوالمعانی بیدل رح

حریف معنی تحقیق آسان‌کس نشد بیدل چوتار سبحه چندین نقب‌می‌خواهدگریبانت حضرت ابوالمعانی بیدل رح

بیدل درین حدیقه زتحقیق من مپرس رنگی‌ که رفت و باز نیاید همان منم حضرت ابوالمعانی بیدل رح

خاکساریهاست بیدل رونق اهل صفا می‌کند خاکستر افزون آبرو آیینه را حضرت ابوالمعانی بیدل رح

خلقی از وهم محرمی بیدل گرد خود گشت و حلقهٔ در گشت حضرت ابوالمعانی بیدل رح