ﺣﻜﺎﯾﺖ ﺁﺩﻡ ﻧﻤﺎ، ﻧﻪ ﺁﺩﻡ – حکایت های کهن

ﺍﺩﺍﻧﻰ ﺭﺍ ﺩﯾﺪﻡ ﻛﻪ ﺑﺪﻧﻰ ﭼﺎﻕ ﻭ ﺗﻨﻮﻣﻨﺪ ﺩﺍﺷﺖ، ﻟﺒﺎﺱ ﻓﺎﺧﺮ ﻭ ﮔﺮﺍﻧﺒﻬﺎ ﭘﻮﺷﯿﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﺮ ﺍﺳﺒﻰ ﻋﺮﺑﻰ ﺳﻮﺍﺭ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺩﺳﺘﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﭘﺎﺭﭼﻪ ﻧﺎﺯﻙ ﻣﺼﺮﻯ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺩﺍﺷﺖ، ﺷﺨﺼﻰ ﮔﻔﺖ: ﺍﻯ ﺳﻌﺪﻯ! ﺍﯾﻦ ﺍﺑﺮﯾﺸﻢ ﺭﻧﮕﺎﺭﻧﮓ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺗﻦ ﺍﯾﻦ ﺟﺎﻧﻮﺭ ﻧﺎﺩﺍﻥ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﯾﺎﻓﺘﻰ؟
ﮔﻔﺘﻢ: ﺧﺮﻯ ﻛﻪ ﻫﻤﺸﻜﻞ ﺁﺩﻡ ﺷﺪﻩ، ﮔﻮﺳﺎﻟﻪ ﭘﯿﻜﺮﻯ ﻛﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺻﺪﺍﻯ ﮔﺎﻭ ﺍﺳﺖ. ﯾﻚ ﭼﻬﺮﻩ ﺯﯾﺒﺎ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺯ ﻫﺰﺍﺭ ﻟﺒﺎﺱ ﺩﯾﺒﺎ ﺍﺳﺖ.
ﺑﻪ ﺁﺩﻣﻰ ﻧﺘﻮﺍﻥ ﮔﻔﺖ ﻣﺎﻧﺪ ﺍﯾﻦ ﺣﯿﻮﺍﻥ
ﻣﮕﺮ ﺩﺭﺍﻋﻪ ﻭ ﺩﺳﺘﺎﺭ ﻭ ﻧﻘﺶ ﺑﯿﺮﻭﻧﺶ
ﺑﮕﺮﺩ ﺩﺭ ﻫﻤﻪ ﺍﺳﺒﺎﺏ ﻭ ﻣﻠﻚ ﻭ ﻫﺴﺘﻰ ﺍﻭ
ﻛﻪ ﻫﯿﭻ ﭼﯿﺰ ﻧﺒﯿﻨﻰ ﺣﻼﻝ ﺟﺰ ﺧﻮﻧﺶ