آی آنکه جفا داری و یک زره وفا نی
پیوسته نگه میکنی با غیر و به ما نی
داده است حیات ابدی بهر شهیدان
از تیغ تو ممنونم و از آب بقا نی
عمریست که محرومم از آن لعل گهر بار
پیغام تو آورده به من باد صبا نی
از بخت بد خویش چه گویم که برآیم
صد درد روا دار شود لیک دوا نی
ای شوخ که دم میزنی از وضع مساوات
زین خستۀ رنجور خبر گیر بیا نی
ای وای بر آن خسته که در وادی حیرت
سر گشته دود هر طرف و بانگ درا نی
واعظ که ترا وضع فضولی شده عادت
صد نسخه سخن گویی و یک حرف بجا نی
گفتند مرا دوش که “بیتاب” بتانی
گفتم که مرا عمر بدین رفته چرا نی
پیوسته نگه میکنی با غیر و به ما نی
داده است حیات ابدی بهر شهیدان
از تیغ تو ممنونم و از آب بقا نی
عمریست که محرومم از آن لعل گهر بار
پیغام تو آورده به من باد صبا نی
از بخت بد خویش چه گویم که برآیم
صد درد روا دار شود لیک دوا نی
ای شوخ که دم میزنی از وضع مساوات
زین خستۀ رنجور خبر گیر بیا نی
ای وای بر آن خسته که در وادی حیرت
سر گشته دود هر طرف و بانگ درا نی
واعظ که ترا وضع فضولی شده عادت
صد نسخه سخن گویی و یک حرف بجا نی
گفتند مرا دوش که “بیتاب” بتانی
گفتم که مرا عمر بدین رفته چرا نی
صوفی عبدالحق بیتاب
