مرغ سبك بال من، بال بكش پر بكش!
امشب از اين تيره خاك تا به فلك سر بكش!
خيمه ى مجنون فراز، دامن صحرا دراز
تيزترك گام زن، تندتر استر بكش
از قفس تنگ دهر پاى فراتر بنه
سر ز سرا پرده ى عالم ديگر بكش
اي دلِ فطرت گداز ، ناخنِ تقدير شو
امشب از اين پرده ها نغمه ى ديگر بكش
نامه ى اعمال را، سر به درازي مده
محشر موجود را از مژه اى تر بكش
ناله ى جانسوز را سوز دگر ده ضيا
فطرت ناپخته را غازه فزون تر بكش
استاد ضيا قاريزاده