قطره چو کشد حبس صدف دُر گردد
گر مال نماندسر بماند بجای
پیمانه چو شد تهی دگر پُر گردد
پر انسان چې خوارۍ ورسي نو آزاد پر زمانه سي
په صدف کې چې بندي سي هغه څاڅکې دردانه سي
مال که ولاړ سي سر وي پاته دنیا ځای د تاوانو دی
بیا به ډکه سي که تشه له سرو میو پیمانه سي