شاخه بی سيب و جهان دامن پر از سنگ است

شاخه بی سيب و جهان دامن پر از سنگ است
بر سر هيچ ميان دو برادر جنگ است
ماه من! ای به جهان تاج شهنشاهی من
روزگاريست که شهزادهء تان دلتنگ است
لاف همراهی و آنگاه به چاه افگندن
از همه زشت تر اين زشترين نيرنگ است
اشتران زنگ زنان در دل شب می گذرند
هر قدر گوش کنی باز همين آهنگ است
دامنش سرخ شد از خون من و با خود گفت
لايق قامتم اين پيرهن گلرنگ است

اسدالله عفیف باختری