محمد اسحق فایز

از من پرسید دربیکاری و بی روزگاری، چه می کنی؟ اینست پاسخ من به آن عزیز: خاطرم، گل کشته حالا باغبانی می کنم باغِ گل…

مرغِ اندوهم که کوی و آشیانم دَر گرفته شعله ها از جسم و جان ها، تاب برده، پَر گرفته آسمان دلتنگ و دودی، مثلِ شامِ…

کجا بادِ صبا آخر رساند نامه ای ما را برایِ خاطرش بخشد”…سمرقند و بخارا را” نمی داند اگر او التجایِ خاطرِ ناشاد، نصیبِ او بگرداند…

سختی مکن که تاب و توانی نمانده است در جسمِ خسته نیمه‌ی جانی نمانده است آیینه از غبار چه نزدایی ای عزیز کز نقشِ من…

در جوشِ خاطراتِ بدم زیر و رو شوی در پشتِ میزِ کافه ز سر گفت و گو شوی خاموش و تلخ رفتی و دیگر نیامدی…

پس از ماه ها خشک ذهنی گل هایِ ریزِ دامنکت، یاد می کنم در یادِ خویش، خانه ات آباد می کنم بی خانه ام، برایِ…

با شرمساری از عاشقانه بودنش… در آزارِ تو می سوزم گر از من رو بگردانی درونِ مرغزارِ چشمت – آن آهو بگردانی برایم اضطراب آخر…

از زنده یاد اخوان ثالت با روزگار ما چه خوب می خواند: سلامت را نمی خواهند پاسخ گفت… در این هوای سرد زمستانی،مطالعه چند باره…

مویه دارند و زار می رقصند واژه های اسیر در قاموس بستۀ اسم و مصدر و فاعل، می کشند هی نفیر در قاموس: “دست و…

کجا آخر برم ای آسمان بی آسمانی را زمینِ سخت و سختی هایِ تلخِ زنده گانی را مگو، ما ناز پروردِ تنعم بوده ایم، این…

زنده گانیِ ما چو دامنِ شب، زیرِ این آسمانه دود شده تهِ چشمانِ روحِ خستۀ ما، مشت ها خورده و کبود شده کوله بارانِ کوچِ…

در جایِ پایِ شهریارِ زنده یاد، رفته ام: در هوایِ روشنایی، زندگانی می کنم فصلِ گل، در صبح گه هایِ خزانی می کنم پیشِ تاراجِ…

ترا گُم کرده ام در پشتِ آن گرد و غباری ها ترا گُم کرده ام در دشت و کوهِ بی بهاری ها صدایت می کنم…

با سبزه و گل آمده نوروزِ خوش آیین وین هیمنهٔ حِشمت و پیروزِ خوش آیین او، آمده در جانِ طبیعت بِدَمَد دَم از ابر گهر…

از دویدن مانده ام گر، گام گام می شوم در راه سویت ای امید می رسم گر در برت پیرانه سر درد دوری کرده است…