قاموس سخن (سخنان طلایی بزرگان)

حكمراني در دوزخ بهتر از بندگي در بهشت است. (ميلتون)

كسي كه در گذشته، كارهاي اندكي كرده است، نبايد چشم‌داشت دستاوردهاي بزرگي را داشته باشد. (جيم رآن)

شناخت خود به معناي ناخداي خود بودن است. (مادر ترزا)

حيات، خوابي است و محبت رؤياي آن. (آلفرد دوموسه)

كسي كه روحش از مهر و محبت سرشار باشد، از ديگران جز محبت و وفا نمي بيند. (لرد آويبوري)

شهرت مانند زيبايي، هميشگي نيست. (باخ من)

خانم! زيبايي شما تنها چشم را لذت مي بخشد، اما زيبايي اخلاق و فهم شما، روح را نوازش مي دهد. (فرانسوا ولتر)

كسي كه داستاني مي نويسد، ناچار است بهترين دانستني ها و بهترين احساسات خود را در آن بگنجاند. (جان اشتاين بك)

شوربختي، نه تنها آدميان را گرد هم مي‌آورد، بلكه سبب نزديكي زيبايي باطني ميان آنها مي‌شود؛ همچنان كه زمستان سرد، نقش‌هايي از يخ بر قالب…

خدا زن را خلق كرد و از آن زمان دلتنگي رخت بربست، ولي چيزهاي ديگر هم با دلتنگي از بين رفت! خلقت زن اشتباه دوم…

كسي كه ثمره هاي روحي ملتي را نداند، تاريخ آن ملت در نظرش يك مشت حوادث پريشان و رخدادهاي بي نظم و ترتيب جلوه مي…

شيوه‌ي رشد و آگاهي‌‌ست، شيوه‌ي عشق. (لئوبوسكاليا)

خداوند دعاي كساني را مي شنود كه مي خواهند نفرت از آنها گرفته شود، اما نسبت به آنهايي كه مي خواهند از عشق بگريزند ناشنواست….

كسي كه به راستي، عاشق دانش است، بايد از همان آغاز كودكي، با همه‌ي توان، جوياي راستي بي‌چون و چرا باشد. (افلاطون)

صرفه جويي، به خودي خود هنر و منبع درآمد است. (سه نهك)

خدايا! به من آن ده كه هميشه شوقي بيش از حد توان خود براي كار كردن داشته باشم. (ميكل آنژ)

كسي كه بدون فكر كردن حرف مي زند، صيادي را مي ماند كه بدون نشانه گرفتن، تير خالي مي كند. (منتسكيو)

طبيعت، آزموني است كه ما در قلب آن قرار گرفته ايم. (كريستين بوبن)

خرد، آدمي را گرانبهاترين چيز است. خداوند خرد در هر دو جهان كامروا و سرافراز است و اگر از جامه ي خرد محروم بُود دانش…

كسي كه به تمرينهاي بدني مي پردازد به هيچ دارويي نياز ندارد، درمان او در جنبش و حركت است. (ابوعلي سينا)

طبيعت همچون سراينده‌اي بزرگ است كه با محدودترين و كمترين امكانات، بيشترين كارآيي را دارد. (هاينريش هاينه)

خرد را آخرين بار در مدرسه ها نمي آزمايند، خرد را نمي توان از كسي كه صاحب آن است به كسي كه از آن محروم…

كسي كه با نيروي تمام دوست دارد و با قدرت كامل عشق مي ورزد، مي فهمد كه اگر لازم باشد بايد خود را تازگي مجدد…

طولانى‏ترين سفر هم با يك قدم از سر گرفته مى‏شود. (لائوتسه)

خردمند، استوارانه سكوت مي‌كند و مي‌تواند دنيايي رمز و راز را نزد خود نگاه دارد. گنجايش و منش چنين افرادي ستودني است. (بالتازار گراسيان)

كسي كه از آنچه دارد راضي نيست، اگر صاحب تمام دنيا هم بشود، باز ناراضي و بينواست. (سنكا)

عاشق تغيير باشيد تا اين عشق، شما را دگرگون كند. (جان ماكسول)

خردمندان مي‌آموزند كه ترسي به دل راه ندهند، بلكه به دشواري‌ها خوشامد بگويند، چون در فرايند كامل رويارويي با دشواري‌ها و از بين بردن آنهاست…

كسي، بهتر از خود آدمي نمي‌داند بنياد رشد و خوشبختي‌اش چيست. (لئوبوسكاليا)

عاقل همان كاري را ابتدا انجام مي دهد كه نادان در آخر. (مثل هندي)

خستگي، مرگ ناتمام است و اگر دوام يافت، مرگِ تمام مي‌شود. (نامشخص)

كساني كه سرانجام، كامياب مي شوند، آنهايي هستند كه از تلاش نمي هراسند. آنان مي دانند كه شكست، يكي از نتايج احتمالي تلاش است. (زيگ…

عده اي بزرگ زاده مي شوند، عده اي بزرگي را به دست مي آورند و عده اي بزرگي را بدون آنكه بخواهند با خود دارند….

خشم و رنجش همچون نوشيدن زهر و سپس، اميد به نابودي دشمنان است. (نلسون ماندلا)

كسب و كار، فراتر از پول درآوردن است. گاهي، كمتر ضرر دادن نيز مهم است. (كيم وو چونگ)

عشق است كه در ميان مردمان صلح و آشتي برقرار مي كند. (افلاطون)

خطاها، گناهها و ناكامي هاي بيشتر مردم از نداشتن اراده است. (نامشخص)

كساني كه دير قول مي دهند، خوش قول ترين مردان دنيا هستند. (ژان ژاك روسو)

عشق، آهنربايي است كه ما را به سوي آغاز خود مي كشاند. (باربارا دي آنجليس)

خم مي شوم، اما خُرد نمي شوم. (نامشخص)

كساني كه به خردمند بودن، نام آورند، كساني هستند كه به رشد ديگران كمك كرده اند. (شري كارتر اسكات)

عشق، به خودي خود مي‌تواند موجودات زنده را، به گونه‌اي سرشار و كامل، همبستگي بخشد، چرا كه فقط عشق است كه مي‌تواند در ژرف‌ترين لايه‌هاي…

خنده، قدرت مي‌آورد. (پرمودا باترا)

كريسمس، چتري رويايي بر فراز دنيا مي گستراند و ناگهان همه چيز لطيف تر و زيباتر مي گردد. (نامشخص)

عشق پاك، مي تواند نيكبخت‌ترين و دل‌انگيزترين زندگي را به وجود آورد. (ويكتور هوگو)

خواستن تنها، مكانيزمي آنقدر رايج است كه تقريباً از نظر پوشيده مي ماند. (نيچه)

كتاب، مونس و غمخوار اوقات حزن و خستگي است كه غم و اندوه را به سرور و شادماني تبديل مي كند؛ رنج و غم را…

عشق، پيوسته هست. آدمي‌ست كه دگرگون مي‌شود. (لئوبوسكاليا)

خوانندگان دو دسته اند : گروهي مي خوانند كه ياد بگيرند و گروهي ديگر مي خوانند كه فراموش كنند. (نامشخص)

كتابي كه نتواند ما را به فراسوي كتابها ببرد به چه درد مي خورد؟ (نيچه)