قاموس سخن (سخنان طلایی بزرگان)

كسي را نمي توان از موضع او در زمان آسايش و راحتي شناخت، بلكه معيار شناخت، موضع گيري او در گير و دار چالش ها…

عذاب وجدان، بدتر از مرگ در بيابان سوزان است. (ويكتور هوگو)

كساني موفق مي شوند و گُل مي كنند كه در تغييرپذيري، استاد باشند. (نامشخص)

عشق، آتشي مي‌افروزد كه بيزاري، نمي‌تواند آن را خاموش كند. (نامشخص)

كساني كه دوست دارند خردمند باشند، بايد خود را در بسياري زمينه‌ها آگاه سازند. (هراكليت)

عشق، اندازه نمي‌شناسد، خوار نمي‌شمارد. شرافت را مي‌سازد، از آن نمي‌كاهد. (لئوبوسكاليا)

كساني كه بتوانند به مقام زيبايي- آن گونه كه مناسب آن است- پي برده و حقيقت آن را مشاهده كنند، كمياب هستند. (افلاطون)

عشق براي هميشه از زيبايي مي هراسد، با وجود اين، زيبايي براي هميشه با عشق دنبال خواهد شد. (جبران خليل جبران)

كردارهاي نادرست ما در برابر كوهستان بزرگ بخشايش الهي، دانه هاي ماسه اي بيش نيستند. (نامشخص)

عشق بي‌چون و چرا، ترس را از بين مي‌برد. (نامشخص)

كساني را مي شناسيم كه براي آرايش ظاهري و داشتن لباسي گرانمايه، شكم خود را گرسنه نگاه داشته و خانواده خود را در تنگدستي مي…

عشق، تاج زندگي و سعادت جاوداني است. (گوته)

كدامين كس عاشق گشته، ليك نه در نگاه نخست؟ (ويليام شكسپير)

عشق چنان از احترام سرشار است كه آزادي را هديه مي كند. اگر عشق، آزادي به همراه نياورد، عشق نيست، چيز ديگري است. (اشو)

كتاب براي اين است كه حماقت و ناداني ما را پيش روي چشمانمان قرار دهد. (ري بردبري)

عشق، خوب رفتار است و نيك كردار. (افلاطون)

كاميابي، پيامد و نتيجه ي يك سوخت خود به خودي نيست؛ خودتان بايد فتيله را روشن كنيد. (آرنولد گلاسكو)

عشق را كنار گذاريد؛ آنچه از سياره‌ي خاك مي‌ماند، يك گورستان است. (نامشخص)

كاش مي توانستم كلاه در دست در خياباني شلوغ بايستم و از مردم، تمامي وقت هاي تلف شده ي آن ها را گدايي كنم. (نامشخص)

عشق راستين هرگز فرو نمي‌نشيند. روي هيزم سوخته را خاكستر مي‌گيرد، ولي ستارگان، تابناكي خود را از دست نمي‌دهند. (ويكتور هوگو)

كامرواترين رابطه ها، آنهايي است كه زوجها كاملاً به يكديگر نزديك و كاملاً جدا از هم هستند. (ريچارد تمپلر)

عشق، سبب رسيدن به خداست. (ميكل آنژ)

كاري كه حتي فكرش تو را ناراحت مي كند، انجام نده. (مثل آفريقايي)

عشق، عشق مي آفريند. (نامشخص)

كارهاي تكراري ما نشان دهنده شخصيت ما است. (ارسطو)

عشق، ما را با كاستي‌هاي ديگر آشتي مي‌دهد. (لئوبوسكاليا)

كار كنيد تا خود را با زمين و روح آن هماهنگ و همساز نماييد. زيرا تنبل و بيكار با فصلهاي زمين بيگانه است. (جبران خليل…

عشق ممكن است به بقال و چقال بخندد، ولي براي خرپول‌ها ارزش زيادي قايل است. (نامشخص)

كار تيمي در يك چشم بر هم زدن نمي تواند توسعه يابد. تيمها آرام آرام و با حركت كند قدرت مي يابند. (جان ماكسول)

عشق، نوعي جنون موقت است كه با ازدواج يا خارج كردن بيمار از شرايطي كه تحت آن به اين نارسايي دچار شده، درمان مي گردد….

كار كردن خوب است، اما زندگي كردن را فراموش مكن. (مثل آفريقايي)

عشق هميشگي است، اين ما هستيم كه ناپايداريم. عشق متعهد است و مردم عهد شكن، عشق هميشه قابل اعتماد است، اما مردم نيستند. (لئوبوسكاليا)

هر اندازه چيزي كامل‌تر باشد، دگرگوني و امور بيروني كمتري در آن نفوذ دارد. (افلاطون)

عشق ورزيدن را فقط با عشق ورزيدن مي‌توان آموخت. (نامشخص)

هر آن كس كه نخواهد در ميان بشر از تشنگي هلاك شود، بايد بياموزد كه از هر جام بنوشد و هر آن كس كه بخواهد…

عشق، يعني زندگي و اگر عشق را از كف دهيد، زندگي را از كف مي‌دهيد. (لئوبوسكاليا)

هدفهاي باشكوه، دريچه اي به دنياي نيروي بيكران است. (آنتوني رابينز)

عفو هر كس به اندازه عشق اوست؛ بخشنده ها عاشقند. (نامشخص)

هدف بزرگ آموزش و پرورش بايد تربيت قواي ذهني باشد نه انباشتن مغز با دانسته ها و اندوخته هاي ديگر. (نامشخص)

علت را برطرف كنيد تا معلول، خود به خود از بين برود. (ميگوئل سروانتس ساآودِرا)

هدف نهايي مبارزه ي ما، دوستي با تمام مردم دنيا است. (مهاتما گاندي)

عملي اگر كاشتيد، عادتي درو خواهيد كرد. عادتي اگر كاشتيد، اخلاقي درو خواهيد كرد. اخلاقي اگر كاشتيد، سرنوشتي درو خواهيد كرد. (فرانسوا ولتر)

هدف آموزش و پرورش، “خودشكوفايي” شخص، انسان كامل شدن، رشد بالاترين شكل تعالي‌ كه نوع انسان بر آن پافشاري مي‌كند يا فرد ويژه‌اي مي‌تواند بدان…

غارت جهان طبيعي به دست بشر به سوزاندن كتابخانه هاي اروپا در قرون وسطي- حتي پيش از آنكه كسي دردسر فهرست برداري از محتويات آنها…

نيكوست كه ثروتمند باشي و پرتوان، اما نيكوتر آن است كه دوستت بدارند. (نامشخص)

غريبه‌اي از مسافري پرسيد: “خانه‌ي تو كجاست؟” او به همسرش اشاره كرد و گفت: “هرجا كه او باشد.” (نامشخص)

نيروي پنهان در يك متن، زماني كه آن را بخوانيم، متفاوت [=ديگرگون] است با زماني كه از رويش نسخه‌برداري كنيم. (والتر بنيامين)

فانوسي كوچك مي تواند كاري كند كه خورشيد با آن همه بزرگي هرگز نمي تواند انجام دهد؛ مي تواند در شب بتابد. (نامشخص)

نويسنده، وظيفه دارد، گنجايش پذيرفته شده ي انسان را براي شكوه و بزرگي روح و روان نشان دهد و آن را بستايد. (جان اشتاين بك)

فراموش كردن و بخشودن، تنها هنر زيستن در بهشت است. (ويليام بليك)