اغنيا، اي اغنيا احسان كنيد
التفاتي سوي ناداران كنيد
جاكت پشمى ست اندر جان تان
تكه هاى خارجي ارزان تان
پيش روى تان بخارى هاى گرم
زير پا داريد دوشك هاى نرم
كس نديده ميده ى خوان شما
كيك و كلچه نوشك جان شما
بوت براق است اندر پاى تان
كرك و لامه بر قد و بالاى تان
رحمتي بر آن يتيم ژنده پوش
كو نشسته جان لچ در لاى و لوش
از تو اميد و تمنا ميكند
پول نانى را تقاضا ميكند
اغنيا، اي اغنيا احسان كنيد
التفاتي سوي ناداران كنيد
يك نفر پيدا گر و ده نان خور
هست از اعضاي جان يك عضو جور
صبح اندر يك پياله شش نفر
چاي مينوشند اما بي شكر
ده نفر يك شالكي دارند و بس
گرم سازند همدگر را با نفس
پشت نان را فرق نتوان تا به روى
خورده يك كشمش پلو آن هم به توى
ميوة تازه نديده جز به خواب
ليمونادشان بود نقش سراب
اغنيا، اي اغنيا احسان كنيد
التفاتي سوي ناداران كنيد
مرد نادار و نجيبي، مضطري
بيكس و بيخانمان و ابتري
آن كه روزي بود مرد كار زار
پيش هر كس بود صاحب اعتبار
روزگارى بر وطن خدمت نمود
اجتناب از دزدي و رشوت نمود
اينك امروز از مرور روزگار
چشم او معيوب و ماند از كار و بار
مشكل بى خانگى و مفلسي
مشكل بار عيال و بيكسي
قيمتي غله و چوب و زغال
خم نموده پيكرش را چون هلال
گر بميرد زار از رنج و ملال
عزت نفسش نماند بر سؤال
قابل الطاف آيا نيست اين؟
نيست اگر انسان بگو پس چيست اين؟
اغنيا، اي اغنيا احسان كنيد
التفاتي سوي ناداران كنيد
كودكي پهلوي مادر زار زار
گريه دارد در دل شبهاي تار
لرزدش چون بيد از سرما، تنه
لرزد و در زير لب گويد: ننه
لرزه افگنده خنك در جان مرا
خوب اندر سينه ات چسپان مرا
يا تو در آغوش خود جايم بده
يا كه جا پهلو بابايم بده
اين چنين زار است احوال غريب
رحم ميبايد به اطفال غريب
از غريبان استمالت لازم است
بينوايان را اعانت لازم است
اغنيا، اي اغنيا احسان كنيد
التفاتي سوي ناداران كنيد
بنگر آن طفلي كه گريان ميرود
پابرهنه در دبستان ميرود
از خنك رخسارهاش نيلي زند
با دهم بر روي وي سيلي زند
بسكه گشته كرتى او پشت و روي
چون سرِ كَل عاري است از پشم و موي
باد جا كرده تهِ پيراهنش
چون پراشوت است گويي دامنش
نيست باران اينكه بارد از هوا
گريه دارد چرخ بر حال گدا
اين قدر زار است احوال غريب
رحم ميبايد به اطفال غريب
اغنيا، اي اغنيا احسان كنيد
التفاتي سوي ناداران كنيد
اي كه داري ساز و برگ زندگى
كن چو خورشيد از كرم تا بندگى
مصرف يكروزه تيل موترت
قيمت سگرت كشى نوكرت
پول يك شب سينمايت، اي حبيب!
ميكند بس خرچ يك ماه غريب
اغنيا، اي اغنيا احسان كنيد
التفاتي سوي ناداران كنيد
استاد احمد ضيا قاريزاده
التفاتي سوي ناداران كنيد
جاكت پشمى ست اندر جان تان
تكه هاى خارجي ارزان تان
پيش روى تان بخارى هاى گرم
زير پا داريد دوشك هاى نرم
كس نديده ميده ى خوان شما
كيك و كلچه نوشك جان شما
بوت براق است اندر پاى تان
كرك و لامه بر قد و بالاى تان
رحمتي بر آن يتيم ژنده پوش
كو نشسته جان لچ در لاى و لوش
از تو اميد و تمنا ميكند
پول نانى را تقاضا ميكند
اغنيا، اي اغنيا احسان كنيد
التفاتي سوي ناداران كنيد
يك نفر پيدا گر و ده نان خور
هست از اعضاي جان يك عضو جور
صبح اندر يك پياله شش نفر
چاي مينوشند اما بي شكر
ده نفر يك شالكي دارند و بس
گرم سازند همدگر را با نفس
پشت نان را فرق نتوان تا به روى
خورده يك كشمش پلو آن هم به توى
ميوة تازه نديده جز به خواب
ليمونادشان بود نقش سراب
اغنيا، اي اغنيا احسان كنيد
التفاتي سوي ناداران كنيد
مرد نادار و نجيبي، مضطري
بيكس و بيخانمان و ابتري
آن كه روزي بود مرد كار زار
پيش هر كس بود صاحب اعتبار
روزگارى بر وطن خدمت نمود
اجتناب از دزدي و رشوت نمود
اينك امروز از مرور روزگار
چشم او معيوب و ماند از كار و بار
مشكل بى خانگى و مفلسي
مشكل بار عيال و بيكسي
قيمتي غله و چوب و زغال
خم نموده پيكرش را چون هلال
گر بميرد زار از رنج و ملال
عزت نفسش نماند بر سؤال
قابل الطاف آيا نيست اين؟
نيست اگر انسان بگو پس چيست اين؟
اغنيا، اي اغنيا احسان كنيد
التفاتي سوي ناداران كنيد
كودكي پهلوي مادر زار زار
گريه دارد در دل شبهاي تار
لرزدش چون بيد از سرما، تنه
لرزد و در زير لب گويد: ننه
لرزه افگنده خنك در جان مرا
خوب اندر سينه ات چسپان مرا
يا تو در آغوش خود جايم بده
يا كه جا پهلو بابايم بده
اين چنين زار است احوال غريب
رحم ميبايد به اطفال غريب
از غريبان استمالت لازم است
بينوايان را اعانت لازم است
اغنيا، اي اغنيا احسان كنيد
التفاتي سوي ناداران كنيد
بنگر آن طفلي كه گريان ميرود
پابرهنه در دبستان ميرود
از خنك رخسارهاش نيلي زند
با دهم بر روي وي سيلي زند
بسكه گشته كرتى او پشت و روي
چون سرِ كَل عاري است از پشم و موي
باد جا كرده تهِ پيراهنش
چون پراشوت است گويي دامنش
نيست باران اينكه بارد از هوا
گريه دارد چرخ بر حال گدا
اين قدر زار است احوال غريب
رحم ميبايد به اطفال غريب
اغنيا، اي اغنيا احسان كنيد
التفاتي سوي ناداران كنيد
اي كه داري ساز و برگ زندگى
كن چو خورشيد از كرم تا بندگى
مصرف يكروزه تيل موترت
قيمت سگرت كشى نوكرت
پول يك شب سينمايت، اي حبيب!
ميكند بس خرچ يك ماه غريب
اغنيا، اي اغنيا احسان كنيد
التفاتي سوي ناداران كنيد
استاد احمد ضيا قاريزاده
