Хушо даме, ки аз он чеҳра парда барфиганам.
Чунин қафас на сазои чу ман хушилҳонест,
Равам ба гулшани ризвон, ки мурғи он чаманам,
Аён нашуд, ки чаро омадам, куҷо рафтам?
Дареғу дард, ки ғофил зи кори хештанам!
Чӣ гуна тавф кунам дар фазои олами қудс,
Ки дар сарочаи таркиб тахтабанди танам.
Агар зи хуни дилам бӯи шавқ меояд,
Аҷаб мадор, ки ҳамдарди нофаи Хутанам.
Тарози пироҳани заркашам мабин, чун шамъ,
Ки сӯзҳост ниҳонӣ даруни пираҳанам.
Биёву ҳастии Ҳофиз зи пеши ӯ бардор,
Ки бо вуҷуди ту кас нашнавад зи ман, ки манам.