همه چه نیک عیان است، چه حاجت به بیان؟
که مرا می‌کشد و می‌کشد این درد نهان.
خبر از ما نبری، مردم از این ره‌نگری،
هیچکس بر تو نگفت، این این که منم دل نگران؟
به دو سه روز اگر از من من هیچ نماند،
بعد سه روز دیگر هیچ نیا پرسه زنان
تشنگی سوخت مرا ، سوختم، از بهر مراد
قطره ای آب بیار و تو به حلقم بچکان.
نه پیام و نه به تلفنی نه زنگ سحری،
تو نپرسی که کجایم، سلامی برسان.
بین، که مردم چه قدر لطف نمایند به حرف،
تو کجائی، که به «لایکی» بکشی‌یم آسان.
گریه ی چشم تو را کاش نبینم ای جان،
به صلات سفرم باز بیا خنده کنان.
که مرا می‌کشد و می‌کشد این درد نهان.
خبر از ما نبری، مردم از این ره‌نگری،
هیچکس بر تو نگفت، این این که منم دل نگران؟
به دو سه روز اگر از من من هیچ نماند،
بعد سه روز دیگر هیچ نیا پرسه زنان
تشنگی سوخت مرا ، سوختم، از بهر مراد
قطره ای آب بیار و تو به حلقم بچکان.
نه پیام و نه به تلفنی نه زنگ سحری،
تو نپرسی که کجایم، سلامی برسان.
بین، که مردم چه قدر لطف نمایند به حرف،
تو کجائی، که به «لایکی» بکشی‌یم آسان.
گریه ی چشم تو را کاش نبینم ای جان،
به صلات سفرم باز بیا خنده کنان.
Ҳама чӣ нек аён аст , чи ҳоҷат ба баён?
Ки маро мекушаду мекушад ин дарди ниҳон.
Хабар аз мо набарӣ ,мурдам аз ин раҳнигарӣ,
Ҳеҷ кас бар ту нагуфт, ин ки манам дилнигарон?
Ба ду се рӯз агар аз мани Ман ҳеҷ намонд,
Баъди се рӯзи дигар ҳеҷ наё парсазанон.
Ташнагӣ сӯхт маро, сӯхтам, аз баҳри мурод
Қатраи об биёру ту ба ҳалқам бичакон.
На паёму на ба тилфону на занги саҳарӣ,
Ту напурсӣ, ки куҷоему саломе бирасон.
Бин, ки мардум чи қадар лутф намоянд ба ҳарф,
Ту куҷоӣ, ки ба “лайк”-е бикушиям осон.
Гиряи чашми туро, кош, набинам, ай ҷон,
Ба салоти сафарам боз биё хандакунон.
Shoira Rahimjon – شاعره رحیم جان
