مژده ای دل که شب آن ماه‌نسب می‌آید
می‌رود شام غم و صبح طرب می‌آید
ماه من گر ز رجب زودتر آید، گویا
رمضان پیش‌تر از ماه رجب می‌آید
زودتر آی که از بهر نثار قدمت
هر نفس، جان من از سینه به لب می‌آید
شُکر کان شوخِ جفاپیشه به آیینِ وفا
کرده تَرکِ سخن خود، به ادب می‌آید
چو سحر چهره بخت سیه‌ات باد سفید
آفتاب تو «سپندی» که به شب می‌آید
می‌رود شام غم و صبح طرب می‌آید
ماه من گر ز رجب زودتر آید، گویا
رمضان پیش‌تر از ماه رجب می‌آید
زودتر آی که از بهر نثار قدمت
هر نفس، جان من از سینه به لب می‌آید
شُکر کان شوخِ جفاپیشه به آیینِ وفا
کرده تَرکِ سخن خود، به ادب می‌آید
چو سحر چهره بخت سیه‌ات باد سفید
آفتاب تو «سپندی» که به شب می‌آید
سپندی سمرقندی
