حس می‌کنم این بدترین رسم زمین است
غم با تمام‌دل‌خوشی‌هایم عجین است
غم با تمام‌دل‌خوشی‌هایم عجین است
انگار خوبی می‌کنم تا بد ببینم
آرامشم هر لحظه زیر ذره‌بین است
شک می‌کنم حتی به شعری ناسروده
در ذهن من “شک” بهترین شکلِ “یقین” است!
شک می‌کنم، حتی به جشن زادروزم
وقتی جهان با لشگر غم در کمین است!
کاری به حکم شرعی و قانون ندارم
از دید من انصاف و وجدان نصف دین است
ترسی ندارم از قضاوت‌های مردُم
وقتی حسابم با کرام‌الکاتبین است
این‌قدر بی‌تابی نکن قلب صبورم!
چیزی نگو؛ حرفی نزن… دنیا همین است
این روزها غمگین‌ترین مردِ زمینم
این‌روزها اعصاب مردُم نقطه‌چین است!
امید صباغ نو
