برای آشنایی دل مرا کافی‌است،

نبِشناسم شما را عاقلان، امروز،
که حالا عقل را بیگانه بشمارید.
شما عقل مرا دزدیده، هِی مَردُم!
چرا فرزانه را دیوانه پندارید؟

ز اموال جهان دل بود گنج من،
نمیدانم کجا بردند مالم را.
شکایت می‌برم بر عدل افسانه،
چرا کردید آواره خیالم را؟

همین رَه، تا کجایی می‌برد، اینک،
برهنه پای‌را رحمی نمی‌آرم.
حنای خونچکان از سنگ آزاری،
ندارد فرق، راهم را نبِگذارم!
«شاعره رحیم‌جان»

Барои ошноӣ дил маро кофист,
Барои қаҳр кардан хашм, оре хашм.
Барои хандаҳомон қаҳ-қаҳу фарёд,
Барои гиря кардан чашм, оре чашм!

Набишносам шуморо оқилон, имрўз,
Ки ҳоло ақлро бегона бишморед.
Шумо ақли маро дуздида, ҳэй мардум!
Чаро фарзонаро девона пиндоред?

Зи амволи ҷаҳон дил буд ганҷи ман,
Намедонам куҷо бурданд моламро.
Шикоят мебарам бар адли афсона,
Чаро кардед овора хаёламро?

Ҳамин раҳ , то куҷое мебарад, инак,
Бараҳна пойро раҳме намеорам.
Ҳинои хунчакон аз санг озоре,
Надорад фарқ, роҳамро набигзорам! Sh.R