قطعات – رهی معیری

قطعهٔ ۴۰ – نغمه فتح ای دلیران تیغ خونبار از میان باید گرفت انتقام خون آذربایجان باید گرفت خصم اگر بر آسمان یابد گذر مریخ‌وار…

قطعهٔ ۲۴ – پند پیرانه دوش چشمت به خواب غفلت بود غافل از خویشتن، چو دوش مباش چون شغالان به لانه‌ات تازند کم ز مرغ…

قطعهٔ ۱۴ – پاس ادب پاس ادب به حد کفایت نگاه دار خواهی اگر ز بی‌ادبان یابی ایمنی با کم ز خویش هرکه نشیند به…

قطعهٔ ۳۸ – پند روزگار دوران روزگار دهد پند مرد را لیکن دمی که تیره شود روزگار او دردا و حسرتا! که رسد مردم جوان…

قطعهٔ ۲۲ – فتنه آذربایجان فغان که آتش کین آشیان ما را سوخت به غیر ناله نخیزد نوایی از دهنی گسست رشته پیوند، یار دشمن‌خوی…

قطعهٔ ۷ – سرنوشت اعرابی‌ای به دجله کنار از قضای چرخ روزی به نیستانی شد ره‌سپر همی ناگه ز کینه‌توزی گردون گرگ‌خوی شیری گرسنه گشت…

قطعهٔ ۳۹ – موی سپید موی سپید، آیت پیری است در جهان گوش تو از سپیدی مو شکوه‌ها شنید لیکن سیاه‌روزی من بین که بر…

قطعهٔ ۲۳ – سوارکاران آن شنیدستم که در میدان «کورس» بانوان چابک‌سواری می‌کنند گرد میدان از سحر تا شامگاه پویه، چون باد بهاری می‌کنند تا…

قطعهٔ ۶ – موی سپید رهی به گونه چون لاله برگ غره مباش که روزگارش چون شنبلید گرداند گرت به فر جوانی امیدواری‌هاست جهان پیر…

قطعهٔ ۵۳ – جمال‌پرست نه من پرستش روی نکو نمایم و بس کسی که روی نکو را نمی‌پرستد کیست؟ به عشق کوش، اگر حاصل از…

قطعهٔ ۳۷ – احترام پدر مباش جان پدر غافل از مقام پدر که واجب است به فرزند احترام پدر اگر زمانه به نام تو افتخار…

قطعهٔ ۲۱ – لاله کوهی سحر به دامن کهسار، لاله گفت به سنگ ز رنگ و بوی جوانی، چه بود حاصل ما؟ به درد و…

قطعهٔ ۴ – شاخک شمعدانی تو ای بی‌بها شاخک شمعدانی که بر زلف معشوق من جا گرفتی عجب دارم از کوکب طالع تو که بر…

قطعهٔ ۵۲ – شور وطن هرکه را بر سر ز سودای وطن افسر بود هرکجا باشد تنی اهل وطن را سر بود هرکه از میهن…

قطعهٔ ۳۶ – گوهر یکتا فتاد گوهر یکتای من به دست رقیب اگرچه از صدف سینه خانه ساختمش فریب داد مرا دل‌فریب من ای کاش…

قطعهٔ ۲۰ – حق رأی جان بابا، هرشب این دیوانه‌دل با من شوریده‌سر در گفت‌وگوست کز چه دارد، مرد عامی حق رأی لیک زن با…

قطعهٔ ۵ – ابنای روزگار یاری از ناکسان امید مدار ای که با خوی زشت یار نه‌ای سگ‌دلان لقمه‌خوار یکدیگرند خون خوری گر از آن…

قطعهٔ ۵۱ – وطن زنده باد آن کس که هست از جان هوادار وطن هم وطن غمخوار او هم اوست غمخوار وطن دکتری فهمیده باید…

قطعهٔ ۳۵ – نسیم گریزان از فتنه پریشان نشود هر که پناهی در سایه گیسوی پریشان تو گیرد از بس که شتابان و گریزان چو…

قطعهٔ ۱۹ – مطایبه (طبیب و بیطار) عمری از جور چرخ مینارنگ رنجه بودم، ز رنج بیماری یافت آیینه وجودم زنگ از جفای سپهر زنگاری…

قطعهٔ ۱ – نیروی اشک عزم وداع کرد جوانی به روستای در تیره شامی از بر خورشید طلعتی طبع هوا دژم بد و چرخ از…

قطعهٔ ۴۸ – جانانه دشتی مستیم و خرابیم ز پیمانه دشتی ای بی‌خبر از باده مستانه دشتی چون زمزمه رود و چو آوای شباهنگ افسونگر…

قطعهٔ ۳۳ – بزم زهره تو ای آتشین زهره کز تابناکی فروزان کنی بزم چرخ کهن را برون افکنی از پی دل‌فریبی از آن نیلگون…

قطعهٔ ۱۸ – سخن پرداز آن نواساز نوآیین، چو شود نغمه‌سرای سرخوش از ناله مستانه کند، جان مرا شیوه باد سحر عقده‌گشایی است، رهی شعر…

قطعهٔ ۳ – دشمن و دوست دیگران از صدمه اعدا همی‌نالند و من از جفای دوستان گریم چو ابر بهمنی سست‌عهد و سردمهرند این رفیقان…

قطعهٔ ۵۰ – رنج بیهوده خائنین اهل وطن را مایه دردسرند جمله همچون خار گل باشند و خار بسترند گوش‌ها را در زمان حق شنیدن…

قطعهٔ ۳۴ – پشیمانی دل تو را دادم چو دیدم روی تو کز همه خوبان پسندیدم تو را دل‌فریبان جهان را یک به یک دیدم…

قطعهٔ ۱۷ – راز خوشدلی حادثات فلکی، چون نه به دست من و تست رنجه از غم چه کنی، جان و تن خویشتنا؟ مردم دانا،…

قطعهٔ ۲ – نابینا و ستمگر فقیر کوری با گیتی‌آفرین می‌گفت که ای ز وصف تو الکن زبان تحسینم به نعمتی که مرا داده‌ای هزاران…

قطعهٔ ۴۹ – باور مکن مار اگر گوید که مورم، بشنو و باور مکن دیو اگر گوید که حورم، بشنو و باور مکن گر بگوید…

قطعهٔ ۳۲ – دل من درون کلبه تنگی شبانگاه ز آتشدان، به هرسو شعله خیزد در آتش چوب تر همچون دل من «سری سوزد، سری…

قطعهٔ ۱۶ – سایه اندوه هرچه کمتر شود فروغ حیات رنج را جان‌گدازتر بینی سوی مغرب چو رو کند خورشید سایه‌ها را درازتر بینی

قطعهٔ ۴۵ – کالای بی‌بها سراینده‌ای، پیش داننده‌ای فغان کرد از جور خونخواره دزد که از نظم و نثرم، دو گنجینه بود ربود از سرایم…

قطعهٔ ۳۰ – نگاه سخن گو گفتم: این چشم جاودانه تو با که اسرار خویشتن گوید؟ وین سخن گو نگاه سحرآمیز با کدام آشنا سخن…

قطعهٔ ۱۵ – مایه رفعت اگر ز هر خس و خاری فراکشی دامن بهار عیش ترا آفت خزان نرسد شکوه گنبد نیلوفری از آن سبب…

قطعهٔ ۴۶ حمید، تازه‌جوان و شکفته‌رو شده است مگر به چشمه حیوان تنش فرو شده است سرشک بیوه‌زنان سهم ساعد است ولی گشایش پل دختر…

قطعهٔ ۲۹ – زاده آزاده بهر تو این خجسته‌کتاب آورد نشاط چون یار مهربان که به دلداده می‌رسد گنجینه‌ای ز معتمدالدوله مانده باز گنج پدر…

قطعهٔ ۱۱ – کالای بی‌بها سراینده‌ای پیش داننده‌ای فغان کرد از جور خونخواره دزد که از نظم و نثرم دو گنجینه بود ربود از سرایم…

قطعهٔ ۴۷ بهر گشایش پل دختر وزیر راه سوی میانه رفت و رها کرد خانه را با دست همتش پل دختر گشاده گشت یعنی گشود…

قطعهٔ ۲۸ – دخترک لاله‌فروش آن لاله‌نام لاله‌فروش، از دو زلف خود بر ماه و زهره غالیه‌پوشی کند همی بی‌زر چو پا نهی به دکانش…

قطعهٔ ۱۳ – سخن‌پرداز آن نواساز نوآیین چو شود نغمه‌سرای سرخوش از ناله مستانه کند جان مرا شیوه باد سحر عقده‌گشایی است رهی شعر پژمان…

قطعهٔ ۴۴ – نیش و نوش چون مساعد نیست ساعد بهر نفط حمله از هر سو به ساعد می‌شود بهر یک (میم) این همه غوغا…

قطعهٔ ۲۷ – آتش بی‌تو ای گل، در این شام تاری دامنم پرگل از اشک و خون است دیدگانم به شب‌زنده‌داری خیره بر مجمری لاله‌گون…

قطعهٔ ۱۲ – راز خوشدلی حادثات فلکی چون نه به دست من و توست رنجه از غم چه کنی جان و تن خویشتنا؟ مردم دانا…

قطعهٔ ۴۱ – عشق وطن سیل آشوب، روان گشت به کاشانه ما سوخت از آتش بیدادگری خانه ما آه از آن سودپرستان که ز بی‌انصافی…

قطعهٔ ۲۶ – دلدادگان من (اقتباس از ترانه‌های بیلیتس) چون که دلداده نخستم، دید ریخت در پای من، به دست امید آتشین پاره‌های بی‌جاده پربها…

قطعهٔ ۱۰ – همت مردانه در دام حادثات ز کس یاوری مجوی بگشا گره به همت مشکل‌گشای خویش سعی طبیب موجب درمان درد نیست از…

قطعهٔ ۴۲ – باغبان ملک ای باغبان طرفه که خواهی به دست عدل از باغ ملک دور کنی مار و مور را آنان که دفع…

قطعهٔ ۳۱ – پوشکین ای پوشکین درود فرستم تو را درود وز اهل دل پیام رسانم تو را پیام آثار تو خجسته بود ای خجسته‌مرد…

قطعهٔ ۹ – رازداری خویشتن‌داری و خموشی را هوشمندان حصار جان دانند گر زیان بینی از بیان بینی ور زبون گردی از زبان دانند راز…