غزلیات اهلی شیرازی

بازآمدی که شمع دل افروزیم دگر کشتی و زنده کردی و می سوزیم دگر چرخم بروز هجر تو صد جام زهر داد یارب مباد روزی…

با قبای آل چون برقی بمیدان تاختی در صف چابک سواران آتشی انداختی آمدی با روی چون گل در صف بازار حسن صد چو یوسف…

ایگل که غم عاشق مدهوش نداری تا چند بنالیم و بما گوش نداری افسرده دل امشب من از آنم که تو ایشمع از گرمی می…

ای همنفسان دست ز ما باز گذارید کار دل ما را بخدا باز گذارید دستش چه گرفتید گرم میکشد از جور من دانم و آن…

ای ز خورشید رخت هر ساعتم سوزی دگر مهر تو سوزنده تر هر روز از روزی دگر بس نبودت خوی بدجانان که بهر سوز من…

ای بی‌تو از خون بسته گل مژگان من بر خارها خار است دور از روی تو در چشم من گلزارها هرچند کز آب بقا باشد…

آنی که فتنها همه از یک نگاه تست عالم خراب کرده چشم سیاه تست روشن ترست شام من از صبح دیگران وین روشناییم ز رخ…

آن عید مشتاقان که من قربان او صد جان کنم یکبار اگر نامش برم صد بار جان قربان کنم من بت پرست و عاشقم اما…

امید خلق باقبال و دولت خویش است امید ما بغم و درد و حسرت خویش است اسیر محنت عشق از هوای راحت وصل اسیر نیست…

یکدم ایساقی جان می ده و مدهوش کنم باشد این غم که مرا کشت فراموش کنم خرقه پوشان ورع را خبر از عشق کجاست حل…

یار از سر کوچه چو مه برآمد هر گوشه هزار وه برآمد برخاست قیامتی که در صبح ماه شب چارده برآمد سرمست به خانقه گذر…

هیچم ز گریه قدر برین خاک کو نماند چندان گریستم که مرا آب رو نماند ساقی بحال تشنه لبان غبار غم گاهی نظر فکند که…

هست کحل بصر از خاک ره او هوسم لیک ترسم که شوم خاک و بگردش نرسم با تو چون در سخن آیم؟ که ترا چون…

هرکه زنجیرش نهد مشکین‌کمندی اینچنین گر بود دیوانه نگریزد ز بندی اینچنین بر زمین پای سمندت ناید از شوخی ولی حیف باشد بر زمین پای…

هرجا که بود یار و سرور است غایب مشو از وی اگرت میل حضور است زخم دل ما مرهم صبرست علاجش وین مرهم زخمی است…

هر جا که بنگری رخ او در تجلی است مجنون اگر شوی همه آفاق لیلی است دور از توام بصورت و در معنیم قرین صورت…

نوروز من از طلعت چون ماه تو عید است نوروز بدین طلعت فیروز که دیدست؟ پیش آر قدح ساقی و بردار سر خم بگشای در…

نقش پای او که محراب دعا می یابمش سجده شکری کنم در هر کجا می یابمش زهره دیدن ندارم از جفای خوی او گرچه با…

نرگس رعنا اگر چشم و چراغ گلشن است لاله یی کز خون دل دارد نشان چشم من است حاجت گفتن ندارد حال من ای شمع…

می‌میرم و خار غمت از جان نمی‌آید برون خاری که ره در جان کند آسان نمی‌آید برون وه‌وه چه نازک می‌دمد گر در رخت خط…

منت قتل از رقیبم باز می باید کشید بخت بدبین کز اجل هم ناز میباید کشید شمع من چون نیست غیر از سوختن انجام وصل…

من سری دارم که بر خاک ره از جولان اوست هرکه بردارد زخاک ره سر من زان اوست او که خواهد در خم چوگان سرماهمچو…

معلم را بگو فریاد از آن شوخ ز شوخی کشت شهری داد از آن شوخ ازین شیرینی گفتار ترسم که صد شیرین شود فرهاد از…

مست رفتی و ز شوقت جگرم چاک بماند دل بخون غرقه از آن روی عرقناک بماند همه از مهر تو چون ذره بر افلاک شدند…

مرا چو شبنم از آن مایه حیات کم است که آفتاب مرا با من التفات کم است چرا چو آب حیات از لبم نبخشی جان…

ماییم همچو مجنون استاد مذهب عشق شیران به حلقه ما طفلان مکتب عشق در مشرب شهیدان زهرست آب حیوان ای خضر زین نرنجی کاینست مشرب…

ما چنین بی‌خود اگر یار رسد بر سر ما که خبر می دهد ار دل نتپد در بر ما؟ لحظه ای باش که از شوق…

گیرم که دل از یاد تو خرسند توان داشت بی جان تن فرسوده نگه چند توان داشت خود گوی که این طوطی دلسوخته تا چند…

گلی است عارض ساقی بنازکی کز وی چو گل که در عرق افتد برون تراود خوی چو همعنان نتوانم شد از روی خامی پی سمند…

گریه‌ام دید و چو گل از خنده آن مهوش شکفت در خزان پیریم آخر بهاری خوش شکفت دل به خونریز من آن سرو سهی را…

گرچه به تیغ جفا سینه فکارم از او تا نرود سر ز دست دست ندارم از او هرکه نشد غرق خون ره نبرد کز غمش…

گر کوه تحمل کسی از بار ستم نیست در عشق تو ثابت قدم آن سست قدم نیست پیشت فلک از بار غمت خم شده چون…

گر زخم عشق بر دل مردم جراحت است مارا ز زخم تیر بتان چشم راحت است گل راست حسن و بسته دهان مرا نمک حسن…

گر به کوثر نظر ز نیکو عملی است چشم ما بر کرم ساقی و بخش ازلی است رند دردی کش ما را تو چه دانی…

کیست کو خاک ز بیداد تو بر سر نکند مگر آنکسکه سر از جیب عدم برنکند عشق باران بلایسیت که در روی زمین هیچ جا…

که ره دهد سوی آن سایه همای مرا بوصل او که رساند مگر خدای مرا بظلمت غم هجر از حیات وصلم دور فغان که خضر…

کس چون غم زلیخا یوسف ندیده داند؟ دست بریده حالش دست بریده داند خسرو ندیده حرمان کی ذوق وصل یابد قدر بلان شیرین تلخی چشیده…

کاسه چشم من از شوق گل رخسار دوست لاله رنک از خون دل گشت و سیاهی داغ اوست از دل لیلی چو بیرون نیست مجنون…

فراخ دستی گل داد عیش و مستی داد شکست کار دل غنچه تنگدستی داد بهم عنانی عقل از غم جهان که رهد؟ خوش آنکه در…

عیسی دم من کز نفسش جان بتن آید گر مرده حدیثش شنود در سخن آید ماییم و سجودی و نیازی بر آن بت جز سجده…

عمر من تا کی بآه آتشین خواهد گذشت آه اگر دور از تو عمر من چنین خواهد گذشت ای سهی قامت چو جولان آوری بر…

عاشق مجنونم و صحرای غم جای من است گر بمیرم دورازو کس را چه پروای من است سوختن در آفتاب غم نه کار هر کس…

صد تلخ دهان میگزد از غصه لب خویش ای نخل کرم تابکه بخشی رطب خویش آن چاشنی ذوق که فرهاد ز غم یافت خسرو نچشیده…

شمعی که گرم خشم تر از برق لامع است گر عالمی به جور بسوزد چه مانع است برگشته است ماه من از مهر من دگر…

شبهای هجر اگر چه دل ریش سوزدم روز وصال باز جگر بیش سوزدم این هم ز مهر نیست که چندان نظر کند خواهد کزین نمک…

سوختیم از غم و این آتش پنهان همه هیچ همه داغیم ز خوبان و بر ایشان همه هیچ غنچه بخت مرا هیچ گل آخر نشکفت…

سگ توییم و بر آن در شکسته حال خوشیم سبوی بخت شکستیم و باسفال خوشیم ترا شکست مباد ایمه تمام که ما به دلشکستگی خویش…

سرشک شادی وصل از چه جانگداز آمد خوشم که دیگرم آبی بجوی بازآمد چو شمع باتو بدعوی زبان کشد ترسم که سر بباد دهد چون…

سایم همه شب روی خود بر خاک دور از روی تو باشد شبی ای سیمتن آسایم از پهلوی تو دورم من و نزدیک تو نتوانم…

زلف قلابش ز کف دل‌ها چو ماهی می‌برد قلاب در دل می‌زند خواهی نخواهی می‌برد ای کاش بازآید که شد چشمم سفید اندر رهش آب…