قاموس سخن (سخنان طلایی بزرگان)

آدم دوست دارد، چون دوست دارد؛ همین؛ هیچ دلیلی برای دوست داشتن وجود ندارد. پائولو كوئیلو

هر كسي راهي براي آموختن دارد. (پائولو كوئيلو)

زماني كه با دشواري‌‌ها و مسائل خود، برخورد مناسب مي‌كنيد و آنها را به فرصت‌هايي جهت رشد و دگرگوني شخصي بدل مي‌سازيد، زندگاني خود را…

پديده ها انسان ها را آزار نمي دهند، بلكه شيوه ي نگاه انسان ها به پديده ها موجب آزارشان مي شود. (اپيكور)

هر كسي، شايستگي‌هاي بي‌پاياني دارد. (كيم وو چونگ)

زماني كه خداوند ما را خلق مي كرد، تصور فطري خويش را در ذهن ما مهر نمود. (دكارت)

پرحرفي در هنگام اندرز از اثر آن مي کاهد. (ارد بزرگ)

هر كسب و كار و هر صنعتي كه با پر كارها و كم كارها يك جور رفتار كند، دير يا زود لانه كم كارها مي…

زماني كه شما آغاز مي كنيد به گفتن اين مسئله كه “من خود را مي شناسم”، به راستي، از يادگيري درباره ي خود بازايستاده ايد….

پرنده ي خوارداشت [ =توهين ] و هشدار دهي من تنها از درونِ عشق است كه پَر مي كشد. (نيچه)

هر كس عادت كند كه بدون دليل هر حرفي را باور كند، از صورت انساني خارج است. (ابوعلي سينا)

زماني كه مي‌انديشيد چيزي را مي‌دانيد، در همان دَم كه مي‌انديشيد به راستي مهم هستيد، رشد بازمي‌ايستد. (كيم وو چونگ)

پزشك، آن گونه از بيماري را كه خود بدان دچار بوده، در بيماران ديگر بهتر باز مي‌شناسد. (افلاطون)

هر كس بايد براي تمرين، هر روز دست كم دو كار را كه از آن نفرت دارد انجام دهد. (ويليام جيمز)

زماني مي‌دانيم چه بايد بكنيم يا بسيار بهتر مي‌دانيم چه بايد كرد كه آگاهي‌هاي ما بسنده باشد. (آبراهام مازلو)

پشيماني براي كارهايي كه انجام داده ايم، با مرور زمان كم مي شود؛ اما براي كارهايي كه انجام نداده ايم هميشگي است. (نامشخص)

هر كاري را بايد كسي انجام دهد كه شايستگي آن را دارد. (كيم وو چونگ)

زمين در گلها مي‌خندد. (رالف والدو امرسون)

پهلواني را كه در توست فرو مگذار. برترين اميد خود را مقدس شمار! (نيچه)

هر كجا مردي يافت شد كه به مقامات عاليه رسيده، بدون شك، زني پاكدامن او را همراهي كرده است. (فريدريش شيلر)

زن خودش را خوشگل مي كند چون خوب مي داند كه چشم مرد، تكامل يافته تر از مغز اوست! (نامشخص)

پول مانند حس ششم است كه بدون آن نمي توان از پنج حس ديگر به گونه اي كامل استفاده كرد. بدون درآمد كافي، نيمي از…

هر قومي اقوام ديگر را مسخره مي كند؛ در حالي كه همه بر حق هستند. (آرتور شوپنهاور)

زن مانند شيشه ظريف و شكستني است. هرگز توانايي مقاومت او را نيازماييد، زيرا ممكن است شيشه ناگهان بشكند. (ميگوئل سروانتس ساآودِرا)

پيامد رفتارهاي ما گلوي ما را مي گيرد و توجهي به آن ندارد كه در اين بين، ما خود را “اصلاح” كرده ايم. (نيچه)

هر عاشقي در آرزو و حتي بي تاب دريافت پاسخي از معشوق است، ولي عاشق راستين در عين اين آرزو، هرگز چيزي نمي خواهد؛ هيچ،…

زنان مرد صفت را دوست نمي دارم و همچنين از مردان زن صفت بيزارم؛ هر كس بايد در دنيا تنها نقش خود را بازي كند….

پيروزي با نخستين گام آغاز مي شود. (نامشخص)

هر زمان كه با شرايط منفي و نااميد كننده رويرو مي‌شويد، در پي نابود كردن سرچشمه و ترس‌هاي ناشي از آن باشيد، پيدايش كنيد و…

زندگي، ارزشمندتر از آن است كه به بيكاري و تنبلي بگذرد. (كيم وو چونگ)

پيش از آنكه دنبال هوي و هوس بروي، به كيسه پول خودت نگاه كن. (بنجامين فرانكلين)

هر رحمتي كه ناديده گرفته شود، تبديل به لعنت مي شود. (پائولو كوئيلو)

زندگي با يك سگ، راهي براي نگاهباني از روحيه‌ي كودكانه است. (نامشخص)

پيش از رفتن به جنگ، يكي يا دو بار و پيش از رفتن به خواستگاري، سه بار براي خودت دعا كن. (نامشخص)

هر رويداد زندگي تان، تبلور انديشه اي است كه از راه ترس يا باور، به زندگي خود فراخوانده ايد. (فلورانس اسكاول شين)

زندگي بر اين پايه است: “نگاه مستقيم به پيش.” (ويكتور هوگو)

پيش‌داوري‌ها فقط زماني به تعصب [=دشمني] بدل مي‌شوند كه دررويارويي با دانسته‌هاي تازه، تغييرناپذير بمانند. (نامشخص)

هر درختي ريشه اي دارد و هر اختلافي علتي. (مثل آفريقائي)

زندگي، به فيلمي از لورل و هاردي شباهت دارد. زنجيره‌اي از دردهاست كه تاب آورده و سپس، به ديگران مي‌دهيم. (كريستين بوبن)

پيكان از زخم به در آيد و آزار در دل بماند. (مثل فارسي)

زندگي، تاريخ شمار روابط دوستانه است. دوستان، هر روز دنيا را از نو مي سازند. بدون عشقِ دوستان، قلبها قدرت تپيدن براي زندگي را ندارند….

تا بدان هنگام كه دل و جان شما سرشار از شور و مهر است و با يكديگر مي‌جوشيد – خواه در فراخي، خواه در تنگي…

خود را قرباني سرنوشتي شوم پنداشتن، آسان‌تر از پذيرفتن سهم خود در به وجود آمدن مسآله است. (لئوبوسكاليا)

تا خود را توانگر احساس نكني، توانگري ات آشكار نخواهد شد. (فلورانس اسكاول شين)

خودپسندي ما زماني به نهايت جريحه دار مي شود كه غرور ما زخم خورده باشد. (نيچه)

تا زماني كه باور كنيم خود، سرچشمه‌ي خوشبختي خويش هستيم، مي‌توانيم رؤياهامان را برآورده سازيم. (لئوبوسكاليا)

خودرايي و خودبيني، همه كام و مراد خود طلبيدن و ديگران را نامراد و خوار و زبون خواستن، راه اهرمن و دل به نيكي سپردن،…

تا زماني كه در اين دنيا درد و رنج، تنهايي و گرسنگي وجود دارد، ما در برابر آنها پاسخگو هستيم. (لئوبوسكاليا)

خوش تر دارم كه «قديس ستون نشين» باشم تا گردبادي از كين. (نيچه)

تا زماني كه مطمئن [ =آسوده دل ] نشوم، اميدم را از دست نمي دهم. (ژان پل سارتر)