محبت

محبت
بامحبت زنگ غم از سینه بالا می شود
بیت عشق ویکدلی هر لحظه نجوا می شود
باغ همدردی به دنیای حیات آدمی
ماءمن خوشبختی و لطف و مدارا می شود
هم پذیری بوده باشد در جهان زنده گی
دشت هستی از گل حرمت فریبا می شود
حس خودخواهی نباشد در ضمیر وفکر ما
چشمه انسانیت دریای دریا می شود
خوی حیوان که شد بیرون زعمق جسم و جان
شهر عشق و عاطفه بازار دل ها می شود
گر نباشیم در پی آزارهم نوع ورفیق
آدمیت ازشرف والای والا می شود
هر زمانی توومن گردیده یک جا ما شدیم
روح جان از کینه و نفرت مدوا میشود
عقل و فکرت رهنمای کار ما باشد حلیم
این زمین کانون خوبی های دنیا می شود

سید حلیم 《حلیم》