آرامشِ

آرامشِ
جان
با محبت می شود آرامشِ جان را فزود
درد و غم را از میانِ قلب آدم ها زدود
در زمستانِ رفیقی ها به ‌دنیایِ خدا
باغِ دل را از محبت می شود زیبا نمود
از وجودِ آدمیت در زمینِ زنده گی
عاشقی را می توان پر رنگ و پر معنا سرود
درمیانِ موجِ توفان های پر جوش و خروش
با تعقل می شود راهِ خوشی ها را گشود
گر بود اندیشه چرکین در تعامل بین ما
می برد از سینه ها زنگ ضلالت را سجود
در کویر ستانِ هستی بوده باشد آرزو
کوچه ای انسانیت را می توان پیدا نمود
با وجودِ نا توانی در جهانِ غم حلیم
از محبت می شود آرامشِ جان را فزود

سید حلیم (حلیم )