زنها به سادگی نمیمیرند

به جنگهای جهانی بر میگردد
پوکه ها را جمع می کند
زخمها را می‌بوسد
و النگوهایش را جا می گذارد
دستهایش را جا می گذارد
پیراهنش را جا می گذارد
زیباییش را
و فرزندانش…

برای سربازی که هزار گلوله بعد
به آنجا می آید
و میخواهد برای زیبایی زنی بجنگد
به خانه بر می گردد
زنبیلش را پهن می کند
خانه را می‌چیند
حیاط را می‌چیند
آسمان را می‌چیند
به رخت خواب میرود
آرام می خوابد
و ماه آرام پشت ابر می رود.

مریم نظریان