گرچه بامن این زمان بسیار الفت می کنی

گرچه بامن این زمان بسیار الفت می کنی
خوب می دانم که از روی سیاست می کنی
می دهی ما را نشان ای بی وفا وضع خنک
گر مجوشی با رقیبان فلاکت می کنی
می کنم کم التفاتی باز از وضع تو حس
می شود معلوم با من قطع الفت می کنی
اینقدر بامن نمی شاید که باشی بر خلاف
حاضرم حاضر اگر تکلیف خدمت می کنی
ملتفت شو اینقدر ناز وتغافل خوب نیست
دوستدارت را پیشیمان از محبت می کنی
صورت حال خودم را چون نمایم جالب است
چون نه مهمان می شوی ما را نه دعوت می کنی
گر به تشریفی شبی دربند منزل جان من
از همه تکلیف ها ما را که راحت می کنی
راست گو بامن عزیز من به وجدانت قسم
شیوة لشمی است یا ازدل محبت می کنی
دوش خواندم این غزل پیشش به من دلدار گفت
وه چه خوش “بیتابم” اظهار بلاغت می کنی

صوفی عبدالحق بیتاب