زخمی نشسته روی تنم در بهار غم
بالم ببست, دست به دستِ قفس مرا
بردند دور از چمنم در بهار غم
من غزنه ام که قامت بودا مرا شکست
در دست هر یکی کفنم در بهار غم
تا شیشه ی انار تو را سنگ می زنند
یک قندهار اشک منم در بهار غم
در بام بلخ با قلمی شعر کشته شد
من غصّه دار یک سخنم در بهار غم
شگوفه باختری