Подшоҳони мулки субҳгаҳем.
Ганҷ дар остину киса тиҳӣ,
Ҷоми гетинамову хоки раҳем.
Ҳушёри ҳузуру масти ғурур,
Баҳри тавҳиду ғарқаи гунаҳем.
Шоҳиди бахт чун карашма кунад,
Мо-ш оинаи рухи чу маҳем.
Шоҳи бедорбахтро ҳар шаб
Мо нигаҳбони афсару кулаҳем.
Гӯ, ғанимат шумор сӯҳбати мо,
Ки ту дар хобу мо ба дидагаҳем.
Шоҳ Мансур воқиф аст, ки мо
Рӯи ҳиммат ба ҳар куҷо, ки ниҳем,
Душманонро зи хун кафан созем,
Дӯстонро қабои фатҳ диҳем.
Ранги тазвир пеши мо набувад,
Шери сурхему афъие сияҳем.
Воми Ҳофиз бигӯ, ки боздиҳанд,
Кардаӣ эътирофу мо гуваҳем.