جاوید نامه

حقیقت حیات و مرگ و شهادت رود کاویری یکی نرمک خرام خسته ئی شاید که از سیر دوام در کهستان عمر ها نالیده ئی راه…

شمع جان افسرد در فانوس هند هندیان بیگانه از ناموس هند مردک نامحرم از اسرار خویش زخمهٔ خود کم زند بر تار خویش بر زمان…

مرغدین و آن عمارات بلند من چه گویم زان مقام ارجمند ساکنانش در سخن شیرین جو نوش خوب روی و نرم خوی و ساده پوش…

رومی آن عشق و محبت را دلیل تشنه کامان را کلامش سلسبیل گفت «آن شعری که آتش اندروست اصل او از گرمی الله هوست آن…

حوریان را در قصور و در خیام ناله من دعوت سوز تمام آن یکی از خیمه سر بیرون کشید وان دگر از غرفه رخ بنمود…

گفتم این کاشانه ئی از لعل ناب آنکه میگیرد خراج از آفتاب این مقام این منزل این کاخ بلند حوریان بر درگهش احرام بند ای…

گرچه جنت از تجلی های اوست جان نیاساید بجز دیدار دوست ما ز اصل خویشتن در پرده ایم طائریم و آشیان گم کرده ایم علم…

«توبه آوردن زن رقاصهٔ عشوه فروش» گوتم می دیرینه و معشوق جوان چیزی نیست پیش صاحب نظران حور جنان چیزی نیست هر چه از محکم…

در دو عالم هر کجا آثار عشق ابن آدم سری از اسرار عشق سر عشق از عالم ارحام نیست او ز سام و حام و…

در گذشتم از حد این کائنات پا نهادم در جهان بی جهات بی یمین و بی یسار است این جهان فارغ از لیل و نهار…

نوحهٔ روح ابوجهل در حرم کعبه سینهٔ ما از محمد داغ داغ از دم او کعبه را گل شد چراغ از هلاک قیصر و کسری…

آن هوای تند و آن شبگون سحاب برق اندر ظلمتش گم کرده تاب قلزمی اندر هوا آویخته چاک دامان و گهر کم ریخته ساحلش ناپید…

نادر ، ابدالی ، سلطان شهید رفت در جانم صدای برتری مست بودم از نوای برتری گفت رومی «چشم دل بیدار به پا برون از…

رویای حکیم تولستوی در میان کوهسار هفت مرگ وادی بی طایر و بی شاخ و برگ تاب مه از دود گرد او چو قیر آفاب…

آدمی اندر جهان هفت رنگ هر زمان گرم فغان مانند چنگ آرزوی هم نفس می سوزدش ناله های دل نواز آموزدش لیکن این عالم که…

صاحب سرمایه از نسل خلیل یعنی آن پیغمبری بی جبرئیل زانکه حق در باطل او مضمر است قلب او مؤمن دماغش کافر است غربیان گم…

گفت حکمت را خدا خیر کثیر هر کجا این خیر را بینی بگیر علم حرف و صوت را شهپر دهد پاکی گوهر به نا گوهر…

من چوکوران دست بر دوش رفیق پا نهادم اندر آن غار عمیق ماه را از ظلمتش دل داغ داغ اندرو خورشید محتاج چراغ وهم و…

آدم این نیلی تتق را بر درید آنسوی گردون خدائی را ندید در دل آدم بجز افکار چیست همچو موج این سر کشید و آن…

در گذشتیم از هزاران کوی و کاخ بر کنار شهر میدان فراخ اندر آن میدان هجوم مرد و زن در میان یک زن قدش چون…

بندهٔ حق بی نیاز از هر مقام نی غلام او را نه او کس را غلام رسم و راه و دین و آئینش ز حق…

این گل و لاله تو گوئی که مقیم اند همه راه پیما صفت موج نسیم اند همه معنی تازه که جوئیم و نیابیم کجاست مسجد…

ای خداوند صواب و ناصواب من شدم از صحبت آدم خراب هیچگه از حکم من سر بر نتافت چشم از خود بست و خود را…

هر کجا استیزه ی بود و نبود کس نداند سر این چرخ کبود هر کجا مرگ آورد پیغام زیست ایخوش آنمردی که داند مرگ چیست…

لرد مغرب آن سراپا مکر و فن اهل دین را داد تعلیم وطن او بفکر مرکز و تو در نفاق بگذر از شام و فلسطین…

پیر روم آن صاحب «ذکر جمیل» ضرب او را سطوت ضرب خلیل این غزل در عالم مستی سرود هر خدای کهنه آمد در سجود غزل…

صحبت روشندلان یک دم ، دو دم آن دو دم سرمایهٔ بود و عدم عشق را شوریده تر کرد و گذشت عقل را صاحب نظر…

سر گذشت آدم اندر شرق و غرب بهر خاکی فتنه های حرب و ضرب یک عروس و شوهر او ما همه آن فسونگر بی همه…

سخنی به نژاد نو این سخن آراستن بیحاصل است بر نیاید آنچه در قعر دل است گرچه من صد نکته گفتم بی حجاب نکته ئی…

«نی عدم ما را پذیرد نی وجود وای از بی مهری بود و نبود تا گذشتیم از جهان شرق و غرب بر در دوزخ شدیم…

برق بیتابانه رخشید اندر آب موجها بالید و غلطید اندر آب بوی خوش از گلشن جنت رسید روح آن درویش مصر آمد پدید در صدف…

آسمان شق گشت و حوری پاک زاد پرده را از چهره خود بر گشاد در جبینش نار و نور لایزال در دو چشم او سرور…

زنده رود از تو خواهم سر یزدان را کلید طاعت از ما جست و شیطان آفرید زشت و ناخوش را چنان آراستن در عمل از…

این زمین و آسمان ملک خداست این مه و پروین همه میراث ماست اندرین ره هر چه آید در نظر با نگاه محرمی او را…

«دست را چون مرکب تیغ و قلم کردی مدار هیچ غم گر مرکب تن لنگ باشد یا عرن از سر شمشیر و از نوک قلم…

پیر مردی ریش او مانند برف سالها در علم و حکمت کرده صرف تیز بین مانند دانایان غرب کسوتش چون پیر ترسایان غرب دیر سال…

خیال من به تماشای آسمان بود است بدوش ماه و به آغوش کهکشان بود است گمان مبر که همین خاکدان نشیمن ماست که هر ستاره…

مشت خاکی کار خود را برده پیش در تماشای تجلی های خویش یا من افتادم بدام هست و بود یا بدام من اسیر آمد وجود…

فروغ مشت خاک از نوریان افزون شود روزی زمین ازکوکب تقدیر او گردون شود روزی خیال او که از سیل حوادث پرورش گیرد ز گرداب…

منزل و مقصود قرآن دیگر است رسم و آئین مسلمان دیگر است در دل او آتش سوزنده نیست مصطفی در سینه او زنده نیست بنده…

از کلامش جان من بیتاب شد در تنم هر ذره چون سیماب شد ناگهان دیدم میان غرب و شرق آسمان در یک سحاب نور غرق…

در میان ما و نور آفتاب از فضای تو بتو چندین حجاب پیش ما صد پرده را آویختند جلوه های آتشین را بیختند تا ز…

ز خاک خویش طلب آتشی که پیدا نیست تجلی دگری در خور تقاضا نیست نظر بخویش چنان بسته ام که جلوه دوست جهان گرفت و…

ای زنان ای مادران ای خواهران زیستن تا کی مثال دلبران دلبری اندر جهان مظلومی است دلبری محکومی و محرومی است در دو گیسو شانه…

شیشهٔ صبر و سکونم ریز ریز پیر رومی گفت در گوشم که خیز آن حدیث شوق و آن جذب و یقین آه آن ایوان و…

چشم را یک لحظه بستم اندر آب اندکی از خود گسستم اندر آب رخت بردم زی جهانی دیگری با زمان و با مکانی دیگری آفتاب…

ترسم که تو میرانی زورق به سراب اندر زادی به حجاب اندر میری به حجاب اندر چون سرمه رازی را از دیده فروشستم تقدیر امم…

زندگی از لذت غیب و حضور بست نقش این جهان نزد و دور آنچنان تار نفس از هم گسیخت رنگ حیرت خانهٔ ایام ریخت هر…

عقل تو حاصل حیات ، عشق تو سر کائنات پیکر خاک خوش بیا ، این سوی عالم جهات زهره و ماه و مشتری از تو…

پیر رومی آن امام راستان آشنای هر مقام راستان گفت ای گردون نورد سخت کوش دیده ئی آن عالم زنار پوش آنچه بر گرد کمر…