به بهاران که میرسد مشکوک؛ به پرستوی شاد بدبینام
تلخی روزهای شیرین و تلخی قرصهای شیرینام
من خراب مُسکِنات دکتر،گرچه این نیست راه تسکینام
مردم اینجا برای آزادی، آسمان را ملاک میدانند
من در این بیکران نامحدود، ابرهای گرفته میبینم
یک درم رو به سوی آزادی،گرچه معنی من قفس باشد
کفتر جَلد رفتنی هستی، بام پروازهای غمگینام
هیچکس هیچکس نجات نداد، زندهگی مرا ازین وحشت
نه خدای بزرگ پر قدرت و نه هم تکیهگاه آیینام
تمنا توانگر