ماییم در اوفتاده چون مرغ بدام – حکیم عمر خیام

ماییم در اوفتاده چون مرغ بدام
دلخسته روزگار و آشفته مدام
سرگشته در این دایرۀ بی در و بام
نا آمده بر مراد و نا رفته بکام
د مرغیو په څیر راغلو د ازل دام ته لویدلي
زړونه ستړي ورځې ستړې شپې د غم په تار پېیلي
دې لار ورکي دایره کې لالهانده له اوله
نه له مراد سره راغلي نه په مراد یو رسیدلي
Share:

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *