من ترا ول کرده ام ای عشق، بی تابی مکن
بار دیگر نور خود بر گیر، مهتابی مکن
بار دیگر نور خود بر گیر، مهتابی مکن
من که دل دادم پشیمانم ولی ای جان من
این دل ما را نوازش کن تو قصابی مکن
گرچه میدانم دلت در پیش اغیار است و بس
بر سر مهر آی و چشمک های قُلابی مکن
روز و شب را تلخ کردم زور بی مورد چرا
از کنارت میروم اما تو بی خوابی مکن
بر سر مهر آمدی در وقت آخر نازنین
من که رنجورم برو بیجا تو شادابی مکن
طلحه مهاجر
