‍ کسی که می‌گذرد کوچه‌گرد تنهایی‌ست

‍ کسی که می‌گذرد کوچه‌گرد تنهایی‌ست
یکی و یک نفر؛ اما دلش چو دریایی‌ست
به طنز یا که به جِد گفت در زمین خدا
کسی‌که عشق بکارد خودش مسیحایی‌ست
دو سه نفر پی تابوت من به هم گفتند
تمام قصهٔ این زنده‌گی دریغایی‌ست
هزار روز مصیبت، هزار ماه افسوس
و باز منتظر و منتظر که فردایی‌ست
پس از حکایت بابا بزرگ ما؛ «آدم»
شنیده‌ایم که باغ بهشت هم جایی‌ست
چه در هوای بهشتی به خانه‌ات برگرد
به شرط عشق، زمین هم مکان زیبایی‌ست
یحیا جواهری
Share:

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *