بی‌تو نگاهِ آیینه مغشوش می‌شود

بی‌تو نگاهِ آیینه مغشوش می‌شود
شعر سپید، بی‌تو سیه‌پوش می‌شود
خواهی بیا و خواه نیا؛ هر چه میل توست
این شمعِ آخر است که خاموش می‌شود
در اتفاق‌های بد و خوب، فکر کن!
آدم چقدر زود فراموش می‌شود!؟
جز عشق هر چه بار گران است واگذار!
عاشق به این بهانه سبک‌دوش می‌شود
هر شب به یاد گم‌شده‌اش یک‌نفر چو من
از دور با ستاره هم‌آغوش می‌شود
یحیا جواهری