رباعیات خوشحال خان خټک

پس له بنده دی دا عزم د خوشحال د خاطر جزم یا نیولی مخ مکې ته یا مغولو سره رزم خوشحال خان خټک

چې نيولې مې دا هوډ د نام او ننګ دې که له خپله هوډه واوړم کنيزک يم د افغان په ننګ مې وتړله توره ننګيالې…

دا ښایست چې یې په تا باندې کښیښو د زړه داغ به یې په ما باندې کښیښو که جمال یې و یوسف نه وای ورکړی…

نه به زما غوندې بل ننګيالې راشي نه به زما غوندې بل جنګيالې راشي خټک لا پريږده درست افغان کې عجب که هسې فرهنګيالې راشي…

لیوني شول پښتانه په منصبونو خدایه! ما ژغورې له هسې غضبونو د کنګاش علم د چا دی د تورزنو لکه څوک لولي قراآن په مکتبونو…

موږه می پرست یو د ازل په میو مست یو په سما مو قدم ایښی لکه مزکه هسې پست یو خوشحال خان خټک

هر کرا یار وفادار گزید این دا من غیر نومیدی ازو هیچ ندید این دل من از غم و غصۀ هر نا کس و کس…

ازو دل برگرفتن کار من نیست که از جان سیر گشتن کار تن نیست چمن را گر چه گلها بس شکر فست ولی همچون رخت…

نوبهار و می و معشوقه و جام است اینجا زهدو پرهیزو ورع دا چه مقام است انیجا قصه کوتاه که در مذهب ما ای صوفی…