عجب واعظ کی دینداری ہے یا رب

ادامه مطلب

مسلم سے ایک روز یہ اقبال نے کہا

ادامه مطلب

نه هر کس از محبت مایه دار است

ادامه مطلب

جهان مشت گل و دل حاصل اوست

ادامه مطلب

ببرگ لاله رنگ آمیزی عشق

ادامه مطلب

جهان ما که نابود است بودش

ادامه مطلب

عقابان را بهای کم نهد عشق

ادامه مطلب

نه من انجام و نی آغاز جویم

ادامه مطلب

درین گلشن پریشان مثل بویم

ادامه مطلب

اے چاند حسن تیرا فطرت کی آبرو ہے

ادامه مطلب

نوای عشق را سار است آدم

ادامه مطلب

رابعه چین و عرب ہمارا ، ہندوستاں ہمارا

ادامه مطلب

گلزار ہست و بود نہ بیگانہ وار دیکھ

ادامه مطلب

چه پرسی از نماز عاشقانه

ادامه مطلب

مانا کہ تیری دید کے قابل نہیں ہوں میں

ادامه مطلب

دل ما بیدلان بردند و رفتند

ادامه مطلب

سخن ها رفت از بود و نبودم

ادامه مطلب

در دل را بروی کس نبستم

ادامه مطلب

بدست من همان دیرینه چنگ است

ادامه مطلب

چه شور است این که در آب و گل افتاد

ادامه مطلب

قماش و نقره و لعل و گهر چیست

ادامه مطلب

ندانم نکته های علم و فن را

ادامه مطلب

چو رخت خویش بر بستم ازین خاک

ادامه مطلب

بچشم من جهان جز رهگذر نیست

ادامه مطلب

بگو از من به پرویزان این عصر

ادامه مطلب

دو صد دانا درین محفل سخن گفت

ادامه مطلب

دل ما بیدلان بردند و رفتند

ادامه مطلب

ایک حاجی مدینے کے راستے میں

ادامه مطلب

سحر می گفت بلبل باغبان را

ادامه مطلب

دلا نارائی پروانه تا کی – علامه محمد اقبال

ادامه مطلب