شمع و پروانه اهلی شیرازی

دیدن پروانه شمع را و عاشق شدن بر او زهی فرخنده فرخ جبینی همایون طلعتی دولت قرینی سعادت یاوری کز بخت مسعود نبرده رنج یابد…

ماتمداری شمع برای پروانه و جان بجانان سپردن خوش آن یاران که دریای شفیقند به مرگ و زندگی با هم رفیقند عجب ز آتش پرست…

رسول فرستادن شمع نور را بسوی پروانه رسولی بود امی چون پیمبر که بی خط سر پنهان بودش از بر رسول عقل را جبریل الهام…

مدح سلطان یعقوب زهی لطف خدا خورشید تابان سلیمان زمان یعقوب سلطان چو صاحب دیده از نور الهی است خداوند سفیدی و سیاهی است چو…

بیمار شدن شمع و شکایت کردن از فلک کسی تا کی ز داغ دل گدازد دلی تا کی سوز عشق سازد تنی کز داغ عشق…

رفتن شمع در فانوس چو شاهان شمع اگر رفتی بجایی ز پی می آمدش پرده سرایی یکی خرگاه بد فانوس نامش که گاه باد بد…

مثل گفتن پروانه با شمع سیه پیر قلم آن حکمت اندوز که شد طوطی خط را نکته آموز ز مژگان زد رقم چون چشم پر…

بونهادن عنبر بر آتش و خبر یافتن از پروانه خوشا دلخسته یی کور است یاری خوشا یاری که دارد غمگساری گر این را آتشی در…

زاری شمع از فراق پروانه بلایی همچو تنهایی نباشد به تنهایی شکیبایی نباشد هر آن لعلی که در سنگی درون است ز تنهاییست کش دل…

مدح امیر اعظم شاه قلی بیگ فلک قدری که هست از عزت و جاه بصورت شه بمعنی چاکر شاه برحمت دستگیر هر بد و نیک…

بیرون آمدن شمع از پرده فانوس و روان شدن نور بجستجوی پروانه اگر عاشق گهی بهر صبوری بود در پرده عصمت ضروری عجب نبود چو…

دیوانه شدن پروانه و صحرا گرفتن او نه خود میرفت از آن منزل به شبگیر کشان می بردیش زنجیر تقدیر چو دل، شاد از پری…

نعت امیرالمؤمنین امیر المؤمنین شمع هدایت چراغ دیده ها شاه ولایت فلک یک خادم شب زنده دارش چراغ افروز قندیل مزارش دو شمع افروزد از…

بهم رسیدن پروانه و شمع و فدا کردن پروانه خود را عجب وقتی جگر سوزست آندم که افتد عاشقان را دیده برهم دو عاشق را…

شمع و پروانه بنام آنکه ما را از عنایت دهد پروانه شمع هدایت رگ جان را دهد چون شمع روشن غذای زندگی از پهلوی تن…

نصیحت کردن کافور شمع را شنیدند آن دو تن چون قصه شمع بآتش سوختند بنیاد نصیحت بدو گفتا که ای سرو گل اندام چرا سوزد…

تضرع کردن شمع پیش عنبر و التماس مواصلت با پروانه عجب حالی است عشق و دردمندی که با پستی کشد کار بلندی که گر شانشهی…

زاری کردن پروانه با شمع چو ناز افزون کند یار جفا کیش تو هم باید نیاز خود کنی بیش در مهر ار ببندد دلبر از…

مناجات کردن پروانه خوشا آن بنده با عهد و پیوند که دارد بازگشتی با خداوند بکام خویش اگر چندی رود راه چو باز آید نیاز…

جواب دادن پروانه چو گفتند این حکایت خادمانش فتاد از داغ دل آتش بجانش زبان بگشاد و گفتا خادمان را که گویید از من آن…

صفت دو خادم شمع و پیام شمع بسوی پروانه دو خادم داشت آن سرو گل اندام یکی کافور و دیگر عنبرش نام دو خادم همدم…

مناجات ایضا الهی از کمال پادشاهی بتخت عزت و تاج الهی به وحیی کز تو آمد انبیا را به الهامی که دادی اولیا را بسوز…

خطاب شمع با کافور و استعانت از او خوش آنکس را که چون شمع دلاویز زبانی در دهانست آتش انگیز نه چون باد خنک هرگه…

سبب نظم کتاب مرا سوزی شبی با خویشتن بود چو فانوس آتشم در پیرهن بود شبی روشن چو صبح نیک روزان کواکب چون چراغ مه…

یاری کردن شمع پروانه را در عشق نهنگ شوق چون طوفان برآورد خرد را کشتی طاقت فرو برد چنان بحر محبت گشت حوشان که شمعش…

در مناجات بود یارب که از پروانه جود برافروزی دلم را شمع مقصود ز توفیقم نمایی راه تحقیق چراغی بخشیم از نور توفیق دلم پروانه…

زاری کردن پروانه از فراق شمع دل افکاری که او یاری ندارد بجز زاری دگر کاری ندارد مکن عیب ار بنالد خسته از غم که…

آمدن شمع بمجلس خوش آن دل کش بود محفل فروزی خوش آن محفل که دارد دلفروزی خوش آن روزی که با یاری سرآید خوش آن…

خاتمت کتاب بحمدالله که این فرخنده بنیاد بپایان آمد و عمرم امان داد فلک پروانه توفیق دادم ز مهر افروخت این شمع مرادم سعادت کرد…

عاشق شدن پروانه خوشا مستی، دیداری که یکدم فراغت بخشد از کار دو عالم خوش آن وارستگی کز عشق یابی که چون مجنون رخ از…

آگاهی عنبر و کافور از حال شمع چو باشد بر دلی از داغ تابی برآید عاقبت بوی کبابی به هر جا بگذرد آهوی مشکین توان…

جدایی افکندن باد میان پروانه و شمع چو کردند آن دو تن دلسوزی آغاز فلک کرد از حس بنیاد کین باز فلک را رسم و…

گفتن شمع راز خود را به خادمان چو محرم را نباشد باز گویی خوش آید عاشقان را راز گویی دل هر کس که گنج عشق…

یافتن نور پروانه را بحالت زار و حال شمع را در عشق با او گفتن چو نور از جستجو یک لحظه ننشست رسید آخر بدان…

دور کردن باد پروانه را از شمع نکو باشد به عاشق لطف دلبر ولی هر چند پنهان تر نکو تر مکن عشق نهان چون شمع…

صفت عشق خوش آن عاشق که سرگرم خیال است دلش پروانه شمع جمال است در آتش هر شبی پروانه وار است چو شمع از سوز…

آغاز داستان شمع و پروانه حدیثی دارم از روشندلی یاد بسی شیرین تر از شیرین و فرهاد بدل افروزی و جانسوزی افزون ز حسن لیلی…

در نعت پیمبر اکرم محمد شمع جمع اهل بینش چراغ بزمگاه آفرینش زهی مجموعه خلق و مروت ک فهرستش بود مهر نبوت شکسته طاق کسری…

عتاب کردن شمع پروانه را چو بشنید این حکایت شمع آشفت زبان طعن بگشا و بدو گفت که ای دیوانه چندین هرزه گویی به تیغ…

اهلی شیرازی

دلالت کردن نور، پروانه را بسوی شمع سعادت بر کسی چون دیده دوزد ز غیب او را چراغی برفروزد اگر شمعی برافروزد گدا را برآرد…

صفت شب گذراندن پروانه شب هجران که بی روی چو ماه است بچشم عاشقان عالم سیاه است شب هجران که بنماید ستاره مگو شب، هست…

آواره شدن پروانه از بزم شمع چو جمعی را بلایی پیش آید ملامت بر زبونان بیش آید گر از برق بلا آتش فروزد بغیر از…

دلجویی و چاره سازی عنبر شمع را خوشا یاری که یار مبتلاییست ز خون گرمی در او بوی وفاییست چراغ افروز شام درد مندیست نه…

مژده دادن هاتف غیبی پروانه را زهی دانای مقصود نهانی زبان دان زبان بی زبانی زهی آگه ز درد دردمندان شفا بخش جراحتهای پنهان عطای…