مادر

مادر
طلوعِ عشق و احسان است مادر
بقای نسلِ انسان است مادر
به کوچه کوچه‌‌‌ء هستی رفیقم
اَنِیس و جانِ جانان است مادر
به باغستانِ سبزِ مهرو الفت
بهارِ لطفِ یزدان است مادر
برای اهتزازِ روحِ احساس
نشاطِ طفلِ نادان است
زِ حکمت در جهانِ بی نهایت
فضای لطف و احسان است مادر
به دنیایِ غمِ جانسوزِ آدم
شفای درد و درمان است مادر
تمامِ رنگ و بویِ باغ هستی
به سده های دوران است مادر
به شهرستانِ بازِ زنده گانی
صفای روحِ انسان است مادر
‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌به پیوندی دل بشکستهء ما
همیشه سازو سامان است مادر
برای تسکینِ آلامِ هستی
شفیق قلبِ نالان است مادر
حلیم در کهکشانِ آفرینش
درخشان، مهِرِ تابان است مادر
.
. سید حلیم 《حلیم 》