فرشته را نبود آن دانش و ادب که تو را بود
نکرد هیچ کسی مثل تو چراغ دلش را
ستاره را نبود آن روشنی به شب که تو را بود
سرشته‌اند ز مهر و غضب سرشت بشر را
نبود خاص بشر مهر بی غضب که تو را بود
تو با پر ملکوتی به کهکشان زده‌یی پر
نداشت هیچ ملک وسعت طلب که تو را بود
تو رفته‌یی و نمانده کسی به جای تو، استاد !
مسیح را نبود آن خوش نفس به لب که تو را بود
ز خوش‌نسب به جهان یادگار نام نکو است
درود باد بر آن نام و آن نسب که تو را بود
کسی به مثل تو شاید روان شاد ندارد
زبسکه لطف خدا بود هر طرب که تو را بود
*
سروش
درود و دعا بر روان مینویی استاد عبدالمنان نصرالدین
12 سال است که روان آن فرشته‌مرد در باغ‌های مینو است و یادشان در قلب‌های ما
اگر عمر وفا می‌کرد استاد فرهیخته‌ی ما به سن 70 ساله‌گی می‌رسیدند
ДУРУДУ ДУЪО БАР РАВОНИ МИНУИИ УСТОД АБДУМАННОН НАСРИДДИН
12 сол аст, ки равони Он фириштамард дар боғҳои минуист ва ёдашон дар қалбҳои мост. Агар умр вафо мекард, Устоди фарҳехтаи мо ба синни 70-солагӣ мерасиданд.
*
Надошт халқи Худо хулқи мунтахаб, ки туро буд,
Фириштаро набуд он донишу адаб, ки туро буд.
Накард ҳеч касе мисли ту чароғ дилашро,
Ситораро набуд он рӯшанӣ ба шаб, ки туро буд.
Сириштаанд зи меҳру ғазаб сиришти башарро,
Набуд хоси башар меҳри бе ғазаб, ки туро буд.
Ту бо пари малакутӣ ба Каҳкашон задаӣ пар,
Надошт ҳеч малак вусъати талаб, ки туро буд.
Ту рафтаиву намонда касе ба ҷойи ту, Устод!
Масеҳро набуд он хуш нафас ба лаб, ки туро буд.
Зи хушнасаб ба ҷаҳон ёдгор номи наку аст,
Дуруд бод бар он ному он насаб, ки туро буд.
Касе ба мисли ту шояд равони шод надорад,
Зибаски лутфи Худо буд ҳар тараб, ки туро буд.
