اگر چه شرم من از شاعرانگی باشد

اگر چه شرم من از شاعرانگی باشد
مخواه روزی من بی ترانگی باشد
نظر بلند عقابی که آسمان با اوست
چگونه در قفس مرغ خانگی باشد؟

عجیب نیست اگر سر به صخره می کوبم
که موج را عطش بی کرانگی باشد!
مرا که طاقت این چند روزِ دنیا نیست
چگونه حوصله ی جاودانگی باشد؟

به اصل خویش به صد شوق بازمی گردم
اگر قرار تو با من یگانگی باشد!

فاضل نظری

Share:

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *