بودا

بودا
من کی ام
یا تو کی ای
یا این چیست؟
یا این کیست؟
این فضایی اندود….
این خدایی که سرود
آیه ای درد آلود
من چه دانم که کی ام
من چه کسم از کجا می آیم؟
از کجای این دهر
و گناه من چیست؟
من که زنم
چهره پرداز غمم
و خدایی من کیست؟
کی مرا ذلت داد ٫یا مرا عزت داد
یا به این خامه ای من همت داد
بخدا ای مردم
من ندانم کی ام
یا گناه من چیست ٫یا خدای من کیست
آن خدایی که مسیح میگوید؟
یا خدایی که محمد میگفت
یا خدایی داود٫یا خدای موسی
یا خدایی که در این نزدیکیست
پیش این گلبوته ها
روی ذهن کودک
روی قطر باران
پشت آن پرده ای ابر
پشت آن پرده ای ابر دلگیر
آه من تنهایم
مثل اغوش باد
لای این پنجره ها
در درون آن باغ
مثل بازیچه آن کو دکی که خفته بناز
من چسان تنهایم…
من نه مادر دارم
نی پدر نی خواهر
نه برادر دارم
نه عزیز و حامی ٫من نه مامن دارم
من همش تنهایم
مثل بید بی زاغ
مثل سیب بی داغ
مثل تنهایی شاعر در شب
مثل آن پیکر یخ کرده ای آن مرد غریب
که زنش خاکش کرد
مثل یک پیکر خون آلوده٫مثل بودا در شر ق
مثل کوه پامیر٫من چو دشت بکوا
من همش تنهایم

مژگان ساغر شفا