این دل به سوی عشق شما می کٓشد مرا
در هودجی از آینه ها می کَشد مرا
من سال هاست بسته به زنجیر این دلم
هر دم بدون چون و چرا می کَشد مرا
تا می رسد به گیسوی من پنجه های تو
با عشق تا سکوتِ صدا می کَشد مرا
آیینه را به دست نگاهش که می دهی
تا چشمه های مهر و وفامی کَشد مرا
یک روز این دلی که تو در پیله بسته ای
پروانه سان به عرش خدا می کَشد مرا
تا می وزد نسیم وصال تو در سرم
یکباره سوی حمد و ثنا می کَشد مرا
شگوفه باختری
در هودجی از آینه ها می کَشد مرا
من سال هاست بسته به زنجیر این دلم
هر دم بدون چون و چرا می کَشد مرا
تا می رسد به گیسوی من پنجه های تو
با عشق تا سکوتِ صدا می کَشد مرا
آیینه را به دست نگاهش که می دهی
تا چشمه های مهر و وفامی کَشد مرا
یک روز این دلی که تو در پیله بسته ای
پروانه سان به عرش خدا می کَشد مرا
تا می وزد نسیم وصال تو در سرم
یکباره سوی حمد و ثنا می کَشد مرا
شگوفه باختری
