ارمغان كهسار

ارمغان كهسار
خوشا كوه و خوشا آوازِ نايى
خوشا دشت و خوشا بانگِ درايى
خوشا دل زنده اى چادر نشينى
كه شب جايى گدازد ، روز جايى
خوشا دامان كوه و نى نوازى
خوشا از هر دو عالم بى نيازى
خوشا بر دامن دشت و بيابان
به مانند غزالان ترك و تازى
ولى كاو وسعت صحرا پذيرد
به باغ تنگ ماواى نگيرد
بهين آهوى صحرا گرد ما هم
كه آزاد آيد و آزاد بميرد
ز ساز ما اثر ها ميتوان يافت
ز ناى ما شكر ها ميتوان يافت
اگر چشم خرد سطح نبيند
از اين دريا گهر ها ميتوان يافت
نواى نى كم از مرغ حرم نيست
بدين سان ناله اى مرغ علم نيست
همين است ارمغان كهساران
كه دل هاى خوشش در بند غم نيست
استاد احمد ضيا قاريزاده