پسری که بر سر او دوهزار ســــــــر شکــــته

پسری که بر سر او دوهزار ســــــــر شکــــته
سرنان کنــــــــــون سر او به هـــــزار شکسته
پسريــــــکه مــــــادر او را به هزار ناز پرورد
شکـــــــم گـــــــرسنه او کمر پــــــــدر شکسته
تو که شيشه ضعيـــــــفی مکن از فلک شکايت
که به سنگ نا اميــــــــدی دل صد گهر شکسته
نه هميــــن ز دست زاهد سرما شدست مجروح
خُم و جام و پيک و ساغر همه سر بسر شکسته
تو برو به کوه و صحرا که منـــــم اسير خلوت
تو بناز بر جــــــــوانی که مــــــرا کمر شکسته