مثنویات – محتشم کاشانی

این ابیات مثنوی حسب‌الحال گفته در عذر ارسال شعر به بزرگی که شعر می‌گفته من آن اعرابیم اندر دل بر که آنجا مرغ جان را…

این چند بیت بجهت تزویجی گفته که بحسب استعداد میان ایشان نبوده درین دامگاه عجیب و غریب که هر صید را بود دامی نصیب همایون…

ایضا فی مدحه بحمدالله که قیوم توانا قدیم واجب التعظیم دانا بساط استراحت گسترنده جهان آرای گیتی پرورنده ریاض سلطنت را تازگی داد امارت را…

چه گویم نطقم آن قدرت ندارد که اینجا کلک خود در جنبش آرد کند آغاز ناخوش داستانی برد خوشحالی از طبع جهانی

این چند بیت دیگر جهت نقش خلاصه خمسه‌ای که بخط میرمعزالدین مرقوم گردیده است گفته حلی بندی که بی‌جنبیدن دست عروسان را به قدرت حیله‌ها…

ای مهر سپهر پادشاهی در ظل تو ماه تا به ماهی ای شاه سریر عدل و انصاف ملک تو جهان ز قاف تا قاف ای…

فی مرثیه امام حسین علیه‌السلام به نال ای دل که دیگر ماتم آمد بگری ای دیده ایام غم آمد گل غم سرزد از باغ مصیبت…

وله ایضا درین گلزار کز تاثیر صحبت مبدل میشود خواری به عزت سعادت سایه بر نخلی که انداخت ز دولت سر به اوج رفعت افراخت…

مثنوی در مرگ حیرتی شاعر ای دل سخن از شه نجف کن مداحی غیر برطرف کن بگشای منقبت زبان را بگذار حدیث این و آن…

وله فی‌المثنوی بحمدالله کز الطاف الهی مزین شد دگر اورنگ شاهی زنو کوس بشارت کوفت گردون در استقلال نواب همایون منادی زن برای سجدهٔ عام…

ای بلند اختر سپهر وجود وی گران گوهر خزانه جود به خدائی که داشت ارزانی به تو در ملک خود سلیمانی که اگر زین فتاده…

سخن طی می‌کنم ناگاه در خواب در آن بی‌گه که در جو خفته بود آب به گوش آمد صدایی در چنانم که کرد از هزیمت…