رباعیات کمال خجندی

با پسته تنگ تو شکر بر هیچ است با موی میان تو کمر بر هیچ است گر بر دهنت کنم نظر هیچ مرنج زیرا که…

شمعی که به رخسار نکو بودی گرم دید آن رخ و چون موم شدش آن دل نرم پیش قد و چشم و خدمتش در بستان…

یاران چو ورق شکسته ما می‌جویند چو خامه یکی دو عیب ما می‌پویند گویند بدم چو شعر هرجا که رسید من شعر نیم بدم چرا…

ای گشته تو مشهور به شیرین سخنی در نقل رباعیات تو پنج منی بربکر ربابیت چو بیند گوید کاندر غلطم که من توام یا تو…

گر گل نه بخدمتت ز جا برخیزد بهر زدنش باد صبا برخیزد پیش قد تو سرو سهی را در باغ چندانکه نشانند ز پا برخیزد

هرگز نکشیدم آن سر زلف بخم چون دال بدست خویش الا بقلم تا ابروی تو نون و دهانت میم است چشمم ز خیال هر دو…

با قامتت ای لاله رخ سوسن بوی از جای رود چو آب سرو لب جوی پیش رخ تو زسیلی باد صبا گل هم بطبانچه سرخ…

کی باشد ازین تنگ برون آمدنم نامست ازین ننگ برون آمدنم گویی مگر از سنگ برون می آید پروانه از سنگ برون آمدنم

گفتم که چه ریزد ز لبت گفت قند گفتم که چه خیزدت ز مو گفت کمند گفتم که بفرما سخنی گفت خموش گفتم بشکر خنده…

بر گوش رسد همی نوا خوانی دل جان بی خبر است از غم پنهانی دل از سوز درون هیچ نگویم لیکن از چهره عیانست پریشانی…

گفتم جانا گفت بگو گر مردی گفتم مردم گفت که نیکو کردی گفتم چشمم گفت بس این بی آبی گفتم نفسم گفت مکن دم سردی

تا کی نبود با دل من تمکینت تا چند بود جور و جفا آئینت پیوسته بکینه دلم می پیچد زلفین خم اندر خم چین بر…

گفتم چشمم گفت مگر بی بصری گفتم جانم گفت ز دستم نبری گفتم عقلم گفت که بر عقل مخند گفتم که تنم گفت که بر…

تا فکرت من نهاد بنیان سخن آباد شد از من طرب آباد سخن میخواست سخن ز دست بی طبعان داد دادم باشارت خرد داد سخن

گفتم چه خورم در طلبت؟ گفت که خون گفتم چه بود حال دلم؟ گفت جنون گفتم که مرا کی بکشی؟ گفت اکنون گفتم که ز…

خط تو که خوانند خط ریحانش سنبل نکشد سر ز خط فرمانش گر در رخ تو کج نگردد صورت چین نقاش بانگشت کشد چشمانش

گفتم چه زنم در غم تو گفت که آه گفتم چه کنم در پی تو گفت نگاه گفتم که کجا روم ز دست غم تو…

ای آیت کارگاه صنع صمدی چندی پی تکمیل در این کالبدی هر روز که از زندگیت می گذرد گامی است بسوی جایگاه ابدی

در دور زمان لحظه ای آرامش نیست دنیای دنی مکان آسایش نیست این عزت و جاه و شوکت و منصب و قال از بهر بشر…

گفتم روزم گفت بدین روز مناز گفتم که شبم گفت مکن قصه دراز گفتم زلف گفت که در مار مپیچ گفتم خالت گفت برو مهره…

آن میر که در سماع سوزی دارد سگ روی غلام همچو پوزی دارد گویند غلام او خطی دارد سبز خط نی تو بگو جوالدوزی دارد

در ملک وجودم بجز از دوست مجو در خانه دل نیست کسی غیر از او مانند کبوتر این دل شیدایم پر میزند و مدام گوید…

گفتم چه کند دفع غمم؟ گفت که مِی گفتم چه زند راه دلم؟ گفت که نِی گفتم که تو داری دل من، گفت که کو؟…

انسان بمثل آینه باشد بالذات همواره بود مظهر حق این مرات زیبد که بشر فخر و مباهات کند زین موهبت عظیم بر موجودات

دندان مرا چو درد پنهان بگرفت آن درد نهان در دل و در جان بگرفت چون مرهم درد ها همه در لب تست آن لب…

گفتم قمرت گفت به چشمش گردی گفتم شکرت گفت به چشمش خوردی گفتم بازآ گفت که باز آرودی گفتم مردم گفت کنون جان بردی

ای آنکه تویی سوار در هر هنری از وعده اسب دادیم دی خبری بی همتی است اسب تنهها بتو داد خواهیم روانه کرد اسبی و…

زلف تو که داشت عادت دل شکنی میگفت به مشگ از پریشان سخنی من با تو چنانم ای نگار چینی کاندر غلطم که من توام…

گفتم که بده بوسه ای حور نژاد زان تنگ دهان که هیچ ازویم نگشاد گفت ار چه دهان ز تنگی هیچ است ما را بکسی…

امروز چو شعر هر که در خط کوشد خطی ز خطت بصد غزل نفروشد پوشید خط خوب تو عیب سخنت همچون خط خوبان که زنخ…

دی از سر اسب ای قمر خانه نشین گر آژنگ فتادی که کند عیب تو زین تو برگ گلی و اسب تو باد صباست از…

گفتم که به رویت چه کنم؟ گفت نظر گفتم که به کویت چه کنم؟ گفت: گذر گفتم که غمت چند خورم؟ گفت: مخور گفتم:چه بُوَد…

ای سرو اگر ترا چو طوبی خوانیم از سرکشیت بجای خود بنشانیم با قامت او چند کنی نسبت خویش ما اصل تو و فرع تو…

دی جلوه گری بین که آراست مرا خوان کرم خدا مهیاست مرا حلوا چو زغاره بود در سفره ما امروز همان زغاره حلواست مرا

گفتم که چه خواهی که دهم گفت که جان گفتم که چه خواهی که دهی گفت امان گفتم که چه گیری زبرم گفت کنار گفتم…

ای یار لطیف دلستان نازک قیماغ و عسل بیار و نان نازک قیماغ ز لطف عارض همچو شیر نان و عسل از لب و دهان…

قول و غزلی که دل رباید همه را چنگت بوصول چپ سراید همه را چنگ تو بچنگ زلف خوبان ماند ز آنرو که شکستنش خوش…

گفتم که چه شوم تیغ تو را گفت سپر گفتم که ز تیرت چه کنم گفت حذر گفتم که چو اشکم بود گفت که سیم…

ای مالک روح از چه ترسی ز عدم قدرت ز فنای جسم کی گردد کم گر فانی فی الله شوی جاویدی جاوید شود قطره چو…

کس خوبتر از تودر جهان ممکن نیست بس خوبتر از تو در جهان ممکن نیست گر خوبی ماه پیکران بد مهریست پس خوبتر از تو…

گفتم مستی گفت که آری بخدا گفتم مگذار گفت که بگذار مرا گفتم بازا گفت که از من بازا گفتم رفتم گفت دگر باز میا

با پسته شیرین تو شکر هیچ است با سنبل مشگین تو عنبر هیچ است گویند که هیچ است ز تنگی دهنت من هیچ ندیده ام…

گفتم بچه ماند مژه ات گفت سنان گفتم که چو قدم چه بود گفت کمان گفتم تو بیایی چه بری گفت که دل گفتم چو…

ما روی تو بینیم نبینیم به ماه تا روی تو بینم نبینم به ماه راهی که رساند بتو ما را شب هجر با روی تو…