از خاطر گل عقدۀ وا شد چه بجا شد
برگشتن مژگان سوی ابروی تو دلرا
هنگام دعا قبله نما شد چه بجا شد
از رنج پرستاری بیدرد طبیبان
بیمار ترا مرگ دوا شد چه بجا شد
ای خانه برانداز خیالت بدل ما
چون جان به بدن خانه جدا شد چه بجا شد
امید که یک عمر بوصلت نظر اوست
آخر ز در یأس روا شد چه بجا شد
جان پیش تو دادیم بهنگام تبسم
حق نمک حسن ادا شده بجا شد
در بزم تو راز دلم از دیدۀ گریان
چون شمع شب انگشت نما شد چه بجا شد
صد شکر که از حسرت لعلت دم مرگم
بگداخت دل و آب بقا شد چه بجا شد
(بسمل) چو درافتاد بزندان محبت
از خانۀ زنجیر صدا شد چه بجا شد
محمد انور بسمل