نخل سخن

نخل سخن
درراه عشق رفتـــــن عاشـــق جریده به
ازغیــــر دوست تـــــــــار تعلق بریده به
با تیــــــغ آبــــــدار محبت دریــــــن سرا
هر سر که شــــورعشق ندارد بریده به
چشمی که آب شرم وحیا نیست محرمش
از دستگـــــاه دانـــش و بینش کشیده به
بهر نمـــــوی آدم و عالـــــم چون آفتاب
در سینه ی کــه مهر نبـــــاشد دریده به
درگلشنی کــــه شاهـــــد گل جلوه میکند
رنگ از ریاض عــــارض بلبل پریده به
خواهی اگــــر تــــو کیفیت عشق بیزوال
شهد ازلبـــــان ســـرو قدان ناچشیده به
مارا چو ســـــرو قـــامت آزاده می سزد
ای چرخ پیکر تو چون دونان خمیده به
نـــادیــــده درک درد دل مـــا نمیکنــــی
این راز سر به مهر تــــو را ناشنیده به
خیر است اگر که مـــا نرسیدیم حیدری
نخل سخن به بــــــاغ تمنـــــا رسیده به
حیدری وجودی