گردن سرو، در این معرکه ها پایین است
با زبان نگه ام، هرچه که گفتم، بپذیر…
اکثر فلسفه های دگرم چرکین است
کاش می شد که به دستت دل خود م یدادم
بعد می گفتمت آن دل که شکستی این است
از چه تا حرف به بربادی ما می گویند؟
روی لب های تو پیش از همه گی آمین است
***
کوه بی شایبه در تیشۀ فرهاد نوشت:
زند هگی تلخ ترین فلسفۀ شیرین است