Чодугар бо ришта-ришта ришта мебандад,

Фоли у хазёнтар аз оне, ки момоям
Аз дигар аз кабр бархезад, аз он дунё
Дар ягон афсона рост охир намеояд ,
Гуиё гумгаштаи мо мешавад пайдо.

Чодугар бо ду бари руи сиёхи хеш,
Беибо мебофад аз нав иштибохи хеш.
Ки ту охир аз мани дар охири кисса,
Мебари дар сояхои ман панохи хеш.

Сехри у гуе, ки як руз, ох месозад
Рахм чо дар синаи санги ту, медони!?
Гуиё гохе китоби розхоямро ,
Киссахоямро ту мехони ба осони.

У намедонад, ки харферо набишноси
Бесаводи дар дабистони хаёли ман.
Ришта ришта риштахои чодугар месухт,
Ноумеди нотамом овард фоли ман.