گزیده اشعار رابعه بلخی

ترک از درم درآمد، خندانک آن خوبروی چابک، مهمانک رابعه بلخی

الا ای باد شبگیری گذرکن زمن آن ترک یغما را خبرکن بگو کز تشنگی خوابم ببردی ببردی آبم و خونم بخوردی رابعه بلخی

دعوت من بر تو آن شد کایزدت عاشق کناد بر یکی سنگین ‌دل نامهربان چون خویشتن تا بدانی درد عشق و داغ هجر و غم…

خبر دهند که بارید بر سر ایوب ز آسمان، ملخان و سرِ همه زرین اگر ببارد زرین ملخ بر او از صبر سزد که بارد…

ز بس گل که در باغ مأوی گرفت چمن رنگ ارتنگ مانی گرفت صبا نافهٔ مشک تبت نداشت جهان بوی مشک از چه معنی گرفت…

عشق او باز اندر آوردم به بند کوشش بسیار نآمد سودمند توسنی کردم ندانستم همی کز کشیدن سخت تر گردد کمند عشق دریایی کرانه ناپدید…

مرا به عشق همی متهم کنی به حیل چه حجت آری پیش خدای عزوجل به عشقت اندر عاصی همی نیارم شد بذنبم اندر طاغی همی…

کاشک تنم باز یافتی خبر دل کاشک دلم باز یافتی خبرتن کاش من ازتو برستمی به سلامت آی فسوسا ! کجا توانم رستن رابعه بلخی

الا ای باد شبگیری پیام من به دلبر بر بگو آن ماه خوبان را که جان با دل برابر بر به قهر از من فگندی…