شوق پر کشیدن است در سرم ، قبول کن
دلشکسته‌ام اگر نمی‌پرم ، قبول کن
دلشکسته‌ام اگر نمی‌پرم ، قبول کن
این که دورِ دور باشم از تو و نبینمت
جا نمی‌شود به حجم باورم ، قبول کن
گاه ، پر زدن در آسمان شعرهات را
از من ، از منی که یک کبوترم ، قبول کن
در اتاق رازهای تو ، سرک نمی‌کشم
بیش از آنچه خواستی نمی‌پرم ، قبول کن
گفته‌ای که عشق ما جداست ، شعرمان جدا
بی تو من نه عاشقم ، نه شاعرم ، قبول کن…
مهدی فرجی
