مخمس احمد محمود امپراطور بر غزل حبیب الله بلبل رح
تمسال گیسو
بوی دهان تو ز قرنفل نمیرود
تمثال گیسوی تو ز سنبل نمیرود
عشق تو تا به حشر از این دل نمیرود
فریاد ما بگوش تو ای گل نمیرود
داغ وفا ز سینه بلبل نمیرود
┄┅═◉✿❖✿◉═┅┄
این صبح و شام از پی دیگر گذشتن یست
این رشته های خام به تیغی گسستن یست
آهویی زندگی به رمی روزی جستن یست
هرگل که صحن باغ بروید برفتن یست
این گل که در جگر زدی بالکل نمیرود
┄┅═◉✿❖✿◉═┅┄
از تار دیده من زده ام هر کجای پل
خون دو دیده را بکشیدم مثال مل
صد آفرین بر من و این خواهشات دل
تا دیده ات بدید فتادش بدیده گل
ای گل تو چاره ساز که این گل نمیرود
┄┅═◉✿❖✿◉═┅┄
این جان و این وجود همه جمله مال تست
این دل اسیر و بسمل آن خط و خال تست
خدمتگزار روز و شب و ماه و سال تست
با یأس با امید امید وصال تست
عشاق را ز دست، تعادل نمیرود
┄┅═◉✿❖✿◉═┅┄
ای ماه ای پدیده‌ی زیبا آسمان
ای سرو سر کشیده‌ی سبزین گلستان
یکبار لطف کرده تو محمود خود بخوان
گل رفت و اشک و آه ز بلبل پی اش روان
این خسته کاروان دو سه منزل نمیرود
شامگاه چهارشنبه ۱۱ اسد ۱۴۰۲ خورشیدی
احمد محمود امپراطور
